Bez tytułu

Miałam zacząć romantycznie, fragmentem wiersza Gałczyńskiego o nocy czerwcowej, ale przecież w nocy to ja siedzę w domu albo śpię, więc o jej urokach nie mam co pisać.
Nie mam pomysłu, napiszę więc o tym, o czym nie napiszę. Nie napiszę o żadnej wystawie, bo nie byłam, zbliża się pierwszy dzień lata, miałam jakieś wspomnienia, zapomniałam poszukać starych zdjęć, żadnej ciekawej ulicznej imprezy nie było.
Będzie więc o tym co już było i nie wiem czy to dobrze, tak pisać ciągle to samo.
Zapowiadali popołudniowe burze i deszcze, nie zaplanowałam dalszego wypadu, zrobiłam rano zakupy, przejrzałam prasę i znalazłam notatkę o jubileuszu Domu Norymberskiego, miała być otwarta jakaś wystawa. Trzeba było się ruszyć. Wyciągnęłam spod śpiącego kota torebkę, (ostatnio upodobał sobie takie mało wygodne spanie), zapakowałam aparat, wygrzebałam ostatnie znicze i najpierw pojechałam na cmentarz. Tymczasem pogoda jak marzenie, nie za gorąco, wiatr nie za duży, na niebie malownicze obłoki, przeszłam kawałek drogi na piechotę. Na cmentarzu cicho, tylko wiatr nałamał gałązek i powywracał kwiaty. Zrobiłam porządek, a jak wracałam upolowałam wiewiórkę.

Nie są oswojone jak te w parkach, bacznie mnie obserwowała, zajęta równocześnie swoimi sprawami, była tak ruchliwa, że udało się tylko to jedno zdjęcie.

Nad głową pachniał jaśmin w pełnym rozkwicie.

Pomyślałam, że jednak pojadę na Kazimierz i zobaczę co tak reklamują w Domu Norymberskim.

Jak zwykle para w gwizdek. Udekorowany narożnik kamienicy i wydzielony kawałek jezdni, stoliki, piwo, muzyczka i grupka ludzi czekająca na koncert. Nie bardzo miałam ochotę, o wystawie żadnej informacji (może źle patrzyłam) i jak to u mnie bywa, obraziłam się i poszłam.

Ulica Krakowska w popołudniowym słońcu,

fragmenty zabudowań przyległych do kościoła św Katarzyny.

Przy ulicy Dietla stare z nowym.

Kiedyś były tu zabudowania klasztorne, teraz powstało nowoczesne osiedle, a część klasztoru przerobiono na wściekle drogie apartamentowce.

Widziałam to miejsce w trakcie remontu, ale nie mogę znaleźć zdjęć.

Po drodze wypatrzyłam otwartą bramę. Natychmiast skorzystałam z okazji i

opłaciło się. Klatka schodowa z ładnymi oknami,

taaakie podwórko z balkonami i jeszcze jedną bramą.

Ciekawskie kocisko stanęło mi na drodze, ale przepuściło dalej.

Dalszy ciąg kamienicy i znów brama, ale tym razem zamknięta.

Jeszcze widok na wejście, kotek wchodził do jakiegoś mieszkania (drzwi były otwarte)

stare kafelki i 

ładne drzwi.

Trochę dalej "Chłopskie Jadło", popatrzyłam na zegarek, dochodziła 17-ta, poczułam nogi i pustkę w żołądku, poszłam dalej. Zjadłam po drodze pyszne lody i obok Wawelu, Plantami dotarłam pod Filharmonię. Koniec wyprawy, czas wracać.