Nie wiem

 czy to dobry pomysł na powrót. 

Miałam na dzisiaj inne plany, ale od rana wisi nad miastem szara, wilgotna czapa mgły, powietrze dalekie od czystości i chociaż niby 14 stopni to wcale się tego nie czuje. Brakuje mi aparatu, te kilka zdjęć to komórka i mój stary, wierny, mały aparat.

Po tygodniu deszczu udało mi się przejść kilka kilometrów, ale brak kondycji dał się we znaki.

  

Droga pełna kałuż, błotnista i śliska, ale wreszcie słońce i kawałek nieba.

Z drzew lecą ostatnie kasztany, szkoda, bardzo lubię ich jedwabistą gładkość i lśniący kolor, zawsze noszę w kieszeni. Żałuję, że tak szybko tracą blask.

 

Ze względu na ograniczenia i co tu dużo mówić obawy przed jazdą  autobusem, namówiłam rodzinkę  na wyjazd. Dawno nie byłam na grobie rodziców, pojechaliśmy, zobaczyłam starą drogę do mojego domu, zmienioną nie do poznania, zjedliśmy obiad i wrócili. Szkoda że chłodno było i wietrznie

.

Wracaliśmy już po zachodzie.

Teraz zmiana czasu i już ciemno, bardzo tego nie lubię. Dalej nie bardzo mam o czym pisać, zbyt przygnębia mnie to co się dzieje, koty cały dzień śpią, w tv starocie już oglądane, trzeba by pochować definitywnie letnie ciuchy, ale mi się nie chce. Może mi się uda zobaczyć jakąś ciekawą wystawę, przyznaję jednak, że marazm jaki mnie dopadł nie chce ustąpić. 

Dlatego nie wiem czy to był właściwy czas do powrotu.