Poświąteczny

Zastanawiam się co by tu wyciągnąć z zapasów zgromadzonych przed świętami.
Aura raczej ponura, zimno, szaro-buro, mokro, jednym słowem paskudnie.
Myślałam, że może na spacerze coś znajdę, ale...

znalazłam wyrzut sumienia, bo mam to pod nosem i mogłabym skorzystać,

kałużę dla Opakowanej, bo Ona ciągle na rozdrożu,

zeschłe trawy w parku i

lśniące pawie pióra na świątecznej bombce. Nie dość że się wcześnie ściemnia, to wszechobecna szarość raczej przygnębia, myślę że kolory z

Muzeum Witraży

rozjaśnią ją trochę

".Pracownia i Muzeum Witrażu – krakowska instytucja kultury, która łączy założoną w 1902 roku pracownię witrażu (Krakowski Zakład Witrażów S.G. Żeleński) oraz zorganizowane wokół niej muzeum. Mieści się w historycznej kamienicy przy al. Zygmunta Krasińskiego 23.

Muzeum Witrażu zostało założone w 2004 roku przez Piotra Ostrowskiego. Jest efektem nowatorskiej koncepcji tzw. żywego muzeum. Oznacza to, że przestrzeń udostępniona zwiedzającym przeplata się z wciąż funkcjonującą pracownią witrażową, w której artyści cały czas pracują nad nowymi dziełami. W ramach wizyty można więc poznać krok po kroku cały proces powstawania witraża oraz przyjrzeć się, jak wygląda praca nad aktualnymi przedsięwzięciami."

Muzeum znajduje się w budynku wzniesionym w latach 1906–1907 z inicjatywy Stanisława Gabriela Żeleńskiego, właściciela Zakładu. Żeleński zaprojektował kamienicę w ten sposób, aby jak najlepiej odpowiadała potrzebom pracowni witrażowej, a w tym zadaniu pomagał mu znany krakowski architekt Ludwik Wojtyczko^[2]. Dlatego siedziba Muzeum jest ewenementem w skali światowej, a dzięki zachowaniu oryginalnego wystroju i układu wnętrz wciąż oddaje atmosferę pracowni z przełomu wieków.

(Powyższe informacje i zdjęcie pochodzą z internetu.)

Piękna balustrada na klatce schodowej 

i witraże w bramie wejściowej.

Czekałyśmy na przewodnika w kawiarence, gdzie można też było kupić taką pamiątkę.

Narzędzia "tortur" czyli do cięcia szkła.

Te szklane płytki to po części wzornik, ale niektóre pochodzą z początków działalności pracowni.

Papierowe szablony.

Pokazano nam jak się maluje szkło, na przykład buzie aniołów, można było samemu spróbować rozprowadzania koloru (na zdjęciu koleżanka). Każdą warstwę się wypala w specjalnym piecu.

Część wystawowa, była ciężka do uwiecznienia, ale witraże piękne.

Ten witraż Wyspiańskiego zaginął, zachował się tylko karton. Kiedy tam byłam mozolnie go odtwarzano, niedawno czytałam, że już się udało i jest gotowy.

Muzeum prowadzi też warsztaty dla dzieci można też zamówić witraż. W trakcie zwiedzania trwały prace, niestety dokładnie już wszystkiego nie pamiętam.