Skutki braku dostępu do rozkładu jazdy MPK

Wybiórczy brak dostępu do internetu ma przedziwne skutki. Zaplanowałam sobie spacer w odległych regionach miasta, gdzie trzeba dojechać tramwajem, ale sprawdzić kiedy odjeżdża już nie mogłam, w sobotę przerwy między kursami są spore. Na przystanku potrzebnego tramwaju nie było, stał w całkiem innym kierunku, moment i już w nim siedziałam. Mam w tamtych rejonach bliską koleżankę, z którą się nie widziałam od przeszło roku, postanowiłam ja odwiedzić.
Kawal drogi się jedzie, bo była to kiedyś odrębna miejscowość, stacja Płaszów, ostatnia przed Krakowem Głównym, kiedyś tramwaj dojeżdżał tylko tam. Teraz to dzielnica miasta, tyle że odległa.
Przypomniałam sobie że tramwaj nie dojeżdża do potrzebnego mi osiedla, wysiadłam zanim skręcił i wydawało mi się że to już blisko. Ponieważ hałas przy głównej ulicy był nie do zniesienia, skręciłam i wydawało mi się że dojdę bez problemu. No cóż, moja orientacja w  nieznanym terenie całkiem zawiodła, ale za to nabiłam na licznik ponad 8 kilometrów i zobaczyłam to i owo.

Ten budynek miał ciekawą bryłę, ale od frontu było pod światło,

uliczką między domami dotarłam do linii kolejowej, piach i kurz, jakieś roboty, zawróciłam.

Na tyłach domów stare, zarośnięte tory, nie wiem skąd, dokąd kiedyś prowadziły.

Wśród banalnej, nowszej zabudowy trafiają się ładniejsze stare, czasem mocno zaniedbane.

Pamiętałam, że koło koleżanki jest ładny park, więc kiedy skręciłam w kolejną uliczkę zobaczyłam z daleka wejście do parku. Jeszcze po drodze pomnik lotników

i parkowa aleja. Po lewej, za płotem, boiska sportowe i chyba jakieś młodzieżowe zawody bo mnóstwo ludzi, a po prawej,

za drzewami piękny pałac Jerzmanowskich.

Pomnik, nie było napisane czyj,

wspaniały starodrzew,

to chyba dawne czworaki, mieszkania tu są.

Chciałam obejść pałac dookoła, ale było ogrodzone, nie ma tam tabliczki co się w nim mieści,

sam pałac odnowiony, ale sąsiadujący budynek w bardzo kiepskim stanie.

Z daleka myślałam że to jakaś część pałacowego zasobu budynków, ale chyba nie, mieści sie tutaj jakiś ośrodek zakonu albertynów.

Nie znalazłam w domu informacji o tym, jak odzyskam dostęp do internetu to sobie sprawdzę.

W parku nareszcie usiadłam, wyciągnęłam plan miasta, który w ostatniej chwili wrzuciłam do torebki, wreszcie znalazłam miejsce gdzie jestem, okazało się, że do koleżanki jeszcze kawałek, już miałam zrezygnować, ale bym żałowała potem. Wcale się nie dziwię, ze pobłądziłam bo bloki wszystkie takie same, uliczki podobne, park owszem jest, ale całkiem inny niż zapamiętałam.

Jeszcze po drodze ładny kościół i już mogłam oznajmić że stoję pod bramą i nie pamiętam numeru mieszkania.

Jak miło być powitaną z prawdziwą radością, wypić kawkę, pogłaskać to puchate cudo, pogadać. Trochę się zasiedziałam, ale nie widziałyśmy się tak dawno....

To był jednak dobry pomysł.