Pech

a może raczej, jak nie realizować zachcianek, bo marzeniem bym tego nie nazwała, zbyt prozaiczne. Od paru lat miałam ochotę wybrać się do Alwernii małego miasteczka niedaleko Krakowa. Byłam tam kiedyś i bardzo mi się podobało, chciałam jeszcze raz zobaczyć.
Wybierałam się jak sójka za morze, odkładałam, myślałam, że kogoś namówię, żeby ze mną pojechał i tak zleciało. W piątek postanowiłam zebrać się w sobie i jednak pojechać. Sprawdziłam busy, zajrzałam do przewodnika i......zaczęły się schody. 
Nie należy odkładać wyjazdu do czasu aż się pogoda popsuje, trzeba sprawdzać rozkład jazdy dokładniej, jednak przyjrzeć się mapie uważniej.
Sobotnie zakupy zrobiłam, wybrałam się na dworzec i nigdzie busa znaleźć nie mogłam, ani na rozkładzie nazwy miasteczka. Postanowiłam już, że nie pojadę ale jeszcze zapytałam w informacji. Okazało się, że jest i odjeżdża za 5 minut. Wsiadłam cała zadowolona, nie bacząc że na niebie czarne chmury i już prawie 13-ta. Jedzie się krótko, co tam, mam czas.
Okazało się że wysiąść trzeba przy drodze przelotowej, z której do centrum prawie dwa kilometry.
Chłodny wiatr wieje, na przystanku powrotnym rozkład jazdy całkiem inny, busy jeżdżą często, ale w dni powszednie, mam powrotny za dwie i pół godziny, powinnam zdążyć. 
Ruszam w drogę.
Założycielem Alwerni był Krzysztof Koryciński, herbu Topór, kasztelan wojnicki, właściciel Poręby Żegoty. Pielgrzymując do Włoch, zwiedzał tam różne miejsca święte, między innymi był w Asyżu, skąd udał się do pustelni włoskiej, zwanej Alverno nad rzeką Arno w Toskanii. Przypatrując się tej pustelni franciszkańskiej i jej górzystej okolicy, Koryciński zauważył, że okolica ta przypomina krajobrazem jego dobra. Wróciwszy do Poręby w 1616 r. podarował bernardynom zalesioną górę Podskale w zachodniej części wsi Poręba Żegoty. Na tym wzgórzu Koryciński postanowił ufundować klasztor i kościół, wzorowany na włoskiej pustelni.

Pełna jednak optymizmu, bo na moment wyjrzało słońce, wyjęłam aparat, chciałam zrobić zdjęcie przydrożnej chałupki i klops. Zepsuł się, nie wiem co mu się stało.
Zdjęć tylko kilka, marnych, bo robionych komórką.

Pechowa chałupka, która wykończyła aparat.

Pamiętałam ten śliczny rynek z ładnym parkiem w centrum,

wokół zabytkowe domy i

stara kapliczka, niestety zamknięta.

Chmur coraz więcej, robi się ponuro, a moja komórka nie lubi robić zdjęć bez światła.

Stare piękne drzewa,

studnia i tyle. Zrobiło się późno, nie było sensu zwiedzać dalej, zgłodniałam a wokół nie widać nawet cukierni, pusto i robi się chłodno.

Trzeba wrócić, na przystanku niedaleko rozsiadła się Biedronka, kupiłam sobie drożdżówkę, z której mi wykapała na bluzkę marmolada jabłkowa. 

Bus przyjechał opóźniony, wróciłam do domu zawiedziona i wściekła.

Na razie wyleczyłam się z takich spontanicznych wyjazdów....do czasu. A Alwerni nie daruję bo jest tam bardzo ładny zespół klasztorny i interesujące Muzeum Pożarnictwa.