Następna wystawa...

Za jednym zamachem obejrzałam prace trzech twórców.
Współczesna sztuka japońska ma niejedno oblicze, tym razem nie będzie to malarstwo tylko fotografia.
NOBUYOSHI ARAKI urodzony w 1940 roku już od szkoły podstawowej uczył się robić zdjęcia pod kierunkiem ojca, fotografa amatora.
W pobliżu domu znajdował się cmentarz, gdzie chowano pozbawione rodzin bezimienne prostytutki z pobliskiej dzielnicy domów publicznych. Ten specyficzny melanż erotyki ze śmiercią miał wpływ na jego późniejszą twórczość artystyczną. Ukończył studia na Wydziale Fotografii, Druku i Inżynierii Uniwersytetu Chiba gdzie zetknął się z francuskim kinem nowej fali i włoskim neorealizmem.
Pracował w agencji reklamowej i równolegle zajmował się autorską niezależną fotografią. Dość wcześnie zaczął odnosić sukcesy wydając własne książki fotograficzne, jak album "Podróż sentymentalna", fotograficzna dokumentacja podróży poślubnej.
Jego skandalizujące prace  (erotyczne serie dla pisma Era Fotografii) utrzymywały go w centrum zainteresowania mediów.
Po śmierci żony powstała druga część "Podróży sentymentalnej/Podróż zimowa) Żałoba także odcisnęła piętno na tematyce jego fotografii, gdzie zaczęły dominować erotyka i śmierć.
Jego twórczość wzbudzała wiele kontrowersji na Zachodzie i w Japonii gdzie istnieje zakaz przedstawiania intymnych części ciała. Wystawy zamykano, a sam Araki trafiał do aresztu.
Próbkę, zaledwie znikomy ułamek twórczości możemy obejrzeć na wystawie.

Ta część wystawy miała być ta gorsząca, pan w kasie ostrzegał (młody bardzo) że kontrowersyjna, pewnie myślał, że się zgorszę. Nie wiem czy widział osiemnastowieczne rysunki erotyczne Hokusai.

W każdym razie byłam zaskoczona, ale inaczej. Część wystawy zawiera cykl zdjęć aktów kobiecych z uwypukleniem miejsc intymnych, z tym, że artysta zastosował tu efekt wydrapanej kliszy w newralgicznych miejscach. Niestety zdjęć nie zrobiłam nie ze względów pruderyjnych, tylko dlatego że były za szkłem i odbijały się w nich inne, ja sama i jeszcze sufit sali.

O tej ceramice będzie osobno, bo warto przybliżyć innego artystę.

Te dwa zdjęcia pochodzą i innego rozpoznawalnego motywu jego twórczości mianowicie kobiece akty kinbaku, czyli japońska sztuka wiązania ciała.

sceny z życia miasta,

i seria więdnących kwiatów.

Po odejściu kotki (żyła 22 lata), która kiedyś należała do jego żony, powstała część trzecia "Podróży sentymentalnej" Podróż wiosenna, gdzie zestawia zdjęcia z radosnych chwil z żoną z Tanatosem.

Jeszcze inny cykl, mianowicie kwiaty, pomalowane, a potem sfotografowane, zmienione, inne, nabierające jakby sztuczności, pozbawione naturalnej urody. 

Jak mam podsumować wystawę? Czułam niedosyt, wobec wielkiego dorobku artysty, który nadal tworzy, trochę tych prac mało, zwłaszcza że są doskonałe technicznie, oryginalne w pomyśle i niebanalne. 

Najbardziej podobały mi się więdnące kwiaty, związane kobiety i kotka z aparatem, szkoda, że jej zdjęć nie było więcej.

Wystawę zestawiono z pracami innego artysty, ale ta ceramika wymaga osobnego omówienia.