Spotkanie w Rabce

Uwielbiam takie telefony od Barbary.
Dzwoni i mówi: wiesz, mam trochę luzu, jest w Rabce na kilka dni nasza znajoma z Kurnika, może się wybierzemy? Mnie też się zwolniło miejsce na przyjemności, więc bardzo chętnie się przyłączę.
Umawiamy się i we wtorek rano przy sprzyjającej aurze, wyruszamy w drogę. Barbara zna boczne drogi, jedzie sie przyjemnie, bez korków i pośpiechu.
Na obrzeżach czekamy chwilkę i jest! Pędzi roześmiana i radosna....Orka!
Powitanie jak byśmy się znały od dawna i ruszamy do centrum.  Mnie dopadają wspomnienia, byłam tutaj dwa lata temu na wczasach z wnukiem. Wyciągam aparat i na początek ciekawostka.

Ta huba wyrosła na korzeniach starego pomnika przyrody.

Dwa lata temu, niemalże na moich oczach runęło skrzydło tego budynku. Uprzątnięto gruzy, a piękny dom nadal niszczeje.

Dobrze jest zacząć dzień od kawy i ciacha.

Spacer po parku, który jeszcze wypiękniał od czasu kiedy tu byłam.

Przy tych różach warto usiąść na chwilę, zapach był oszałamiający.

Piękne hortensje,

wściekła księżniczka na ziarnku grochu,

nenufary przy fontannie.

Oryginalna ozdoba, miniaturowe dyńki. pnące się wzdłuż alejki.

Tu sobie westchnęłyśmy z żalem, że niszczeje taki ładny dom.

Po drodze nas przybyło, pojawiły się dwie koleżanki Orki

idziemy podreperować nadwątlone siły do restauracji. Siadamy 

przy stolikach z widokiem na oryginalną "słoniową" fontannę.

Przy miłej pogawędce i pysznych pierogach czas szybko mija, czas wracać.

Żegnamy się z tradycyjnym już niedosytem gadania.

W drodze  powrotnej piękne widoki,

malowniczy kamieniołom,

śliczny drewniany kościółek. Jest w remoncie, w środku kompletna ruina, nie można wejść. Z tablicy informacyjnej dowiadujemy się, że w wieży ma siedlisko rzadki gatunek nietoperzy.

Koniec pięknego dnia, wracamy bogatsze o następną fajną znajomość.