"Z drugiej strony rzeczy"

Nie będą to rozważania na temat widzenia rzeczy zależnie od osoby, nastroju, przeznaczenia, funkcji i tym podobnych. To podtytuł wystawy w Muzeum Narodowym "Polski dizajn po roku 1989".
Poszłam bo dla mnie to retrospekcja, powrót do przeszłości, znam to przecież.

Wystawa przedstawia zmiany w polskim dizajnie po 1989 roku. Pokazuje, jak radzili sobie twórcy w latach 90. w warunkach rodzącego się kapitalizmu, jakie piętno odcisnęły na ich pracach prądy postmodernistyczne, jak na przełomie wieku XX i XXI zaczęli wpisywać się w międzynarodowe nurty projektowania i jak współcześnie poszukują odrębności, chcąc sprostać konkurencji na rynkach zagranicznych. O formie wyrobu nie zawsze decyduje rachunek ekonomiczny.

(informacja ze strony Muzeum)

Parę ciekawostek było, kilka zachwyciło, inne zastanowiły bo dla mnie rzecz użytkowa musi być też wygodna.

Nie zapisywałam dat ale zdjęcia są  w miarę chronologiczne.

Ekspozycja była tak skonstruowana, że zrobienie zdjęcia łatwe nie było.

To jest krzesło, ale zmieściło się na zdjęciu całe tylko z takiej perspektywy. Siedzenie na nim to chyba tylko za karę.

Szkło zasze ładne.

Następne krzesło z tych tylko do patrzenia.

Ta leżanka mi się podobała.

Pamiętam fotele takie jak ten z prawej, były w którejś kawiarni.

Sokowirówkę, podobną bardzo, kupiłam mamie.

Marek Cecuła znany i rozpoznawalny.

Niezły pomysł na fotelową drzemkę.

Coś dla wielbicielek niebieskich talerzy.

Dwa style dla kontrastu.

Podobały mi się te urny i pomysł.

Coś dla ogrodniczek

Dywan z kawałeczków gąbki(?)

Podobała mi się  lampa.

To i poniżej zostawię bez komentarza.

Wyczerpała mi się bateria w aparacie, na szczęście był to ostatni eksponat i na nieszczęście bardzo ciekawy. Te miseczki powstały w oryginalny sposób. Formę wykonano z materiału powleczonego warstwą grafitu i do niej wdmuchiwano szkło. Zachowała się faktura tkaniny i fałdy. Bardzo mi się podobały, niestety ich uroda na zdjęciu nie wyszła.