Wyspiański raz jeszcze.

Wystawa poświęcona twórczości Wyspiańskiego jeszcze trwa, dołożono do niej część pt."Wyspiański nieznany". Reklamowana szeroko, chciałam zobaczyć i trochę się rozczarowałam. Na głównej wystawie byłam niedługo po otwarciu, pamiętałam zachwyt i wrażenie, poszłam więc jeszcze raz, bo dodana część jest na końcu ekspozycji. Oglądana po raz drugi pozwala na wyłowienie przeoczonych detali, przypomnienie sobie tego co zachwyciło najbardziej.
Natomiast dodana część trochę mnie rozczarowała. Chyba ze względów ochrony przed działaniem światła książki, listy i szkice są słabo oświetlone, a lampy w aparacie nie wolno używać.
Obrazów nieznanych było mało, bardzo mi się podobały szkice wykonane na podstawie rycin z książek o sztuce.

Fragmenty pism, listów, papier listowy z winietką,

pismo nie do odczytania niemal.

Ręczna prasa do grawerunków.

Największą część stanowi księgozbiór artysty, liczący około 600, pozycji, zakupiony od wdowy w 1910 roku.  Są tu też pierwsze wydania jego dramatów, książki dla których projektował układ graficzny.

Niestety ekspozycja była tak oświetlona, ze zrobienie porządnego zdjęcia graniczyło z cudem, ponieważ albo odbijały się lampy i zwiedzający. Zbliżenie niewiele dawało, bo aparat rzucał cień.

Ton jest fragment czegoś w rodzaju kalendarza z zapisanymi wydarzeniami z danego dnia.

Portret dra Jana Raczyńskiego.

Projekt okładki.

Część eksponatów z głównej wystawy niestety usunięto, robiąc miejsce na nowy dodatek.

Żałowałam, że nie można wszystkiego jeszcze dokładniej obejrzeć, ale pod koniec jednak już byłam zmęczona i percepcja nie taka.

Ale obcowanie ze spuścizna artysty zawsze robi wrażenie.