Matura

Wcale nie miało być o maturze, tylko o Festiwalu Otwartych Mieszkań. Niestety przegapiłam rejestrację, która odbywa się w taki zawrotny sposób, że zanim otworzę stronę, miejsc już nie ma.
Miejsca bez rejestracji widziałam w zeszłym roku, zrezygnowałam.
Maturę mam na bieżąco, bo zdaje  mój wnuk. Perypetie z alarmem bombowym, rozciągnięcie w czasie kolejnych etapów, chcąc nie chcąc przypomniały mi moją własną maturę. Minęło tyle lat, że tematów już nie pamiętam, ale atmosferę tamtych dni dobrze.
Pozwolę sobie powspominać.
Nie był to dobry rok. Najpierw sroga zima,mrozy trzymające od stycznia dokuczały mocno. Klasy w starym zabytkowym budynku, opalane piecami kaflowymi, nie trzymały ciepła. Przyczyniałyśmy się do tego wietrząc zapamiętale, żeby skrócić lekcje. Skończyło się na tym, że zawieszono zajęcia w szkołach, a matury zostały przesunięte na połowę maja. W kwietniu umarł tata, więc nauka nie bardzo mi szła, ale jakoś trzeba było się wziąć w garść.

Pisało się wtedy polski i matematykę, a że orłem nie byłam to na zwolnienie z ustnego nie miałam szans. Bo trzeba było mieć w ciągu roku piątki i napisać na pięć. Gdybym się wcześniej zmobilizowała może z polskiego by się udało, bo o matematyce nie było co marzyć.
Jakoś napisałam jedno i drugie, potem czekałam całe dwa tygodnie na ustną część. System był wtedy inny, ustną zdawało się w jeden dzień. Grupa delikwentów przychodziła o ósmej rano i po kolei była wzywana przed szanowną komisję. Zdawałam polski, matematykę, historię, wos i jako dodatkowy rosyjski. Wchodziło się na salę. losowało pytanie, siadało na chwilę, żeby się przygotować i odpowiadało. I tak pięć razy.Dodatkowym stresem był tak zwany czynnik społeczny ze strony kuratorium, który się przypałętał w połowie egzaminów. Jak już wymaglowano wszystkich, po naradzie, wzywano przed oblicze komisji i tam obwieszczano koniec tortur i zdaną maturę. (chyba, że ktoś nie zdał).
Akurat mama nie wytrzymała nerwowo i przyszła zobaczyć jak mi idzie, nie musiałam więc jej zawiadamiać, bo już wiedziała, że zdałam.
Dla uczczenia faktu, poszłam sobie do kina bo ostatni dzień grali "Moderato Cantabile" z Belmondem. Bardzo chciałam ten film zobaczyć, już nie pamiętam dlaczego. Podobał mi się, ale do optymistycznych nie należał.
Na bal maturalny nie poszłam, wtedy studniówki były bardzo skromne, a dopiero po maturze był "dorosły", cywilny bal.
Uff, to sobie powspominałam, kasztanowce kwitną jak należy, a wtedy już przekwitały.
W lipcu (albo pod koniec czerwca, nie pamiętam dokładnie) zaczynał się następny etap, egzaminy na studia, ale to już inna historia.