Czas na finał.

Sama nie wiem kiedy czas minął, już się trochę zatarły wrażenia, nabrałam dystansu.
Zwieńczeniem festiwalu miało być 24-godzinne widowisko teatru KTO pt F451 -  Kraków.
Do prologu widziałam tylko krótką próbę, rano nie działo się nic, a już słońce prażyło, więc wróciłam do domu, po południu też nie zauważyłam jakiejś aktywności, prócz tego, że ogrodzony był spory kawałek przestrzeni i coś się działo na wielkim ekranie pod Sukiennicami. Wróciłam na finał o 22-giej. Stanęłam przy barierce i czekałam. Najpierw  był wywiad (nie wiem z kim bo za daleko było i nie poznałam), było o tym, ze nie czytamy, że nie wykupione tomy zalegają magazyny, a książki dobrze się palą i mniej niszczą środowisko, kalorii przy spalaniu dostarczają sporo. Chwilami zabrzmiało to serio, ale zaraz potem krakowscy aktorzy czytali fragmenty Kubusia, Muminków i innych książek, a na koniec piękny wiersz Miłosza o książce. Wtedy spektakl się zaczął.

Na pustej dotą przestrzeni pojawiaja się postacie, niektóre mają książki.

Spychają je "czerwone uniformormy", jest ich coraz więcej, zabierają czytane egzemplarze, układają stos,

gromadzą się wokół,

i po tryufalnym geście

podpalają książki.

Zaczynają pojawiać się inni z książkami, 

ławką szkolną, przenośnym telewizorem i radiem.

Ubierają czerwone kombinezony i są gotowi do czynu.

Podpalają przyniesione książki, bo przecież w masowej "kulturze obrazkowej"

nie są wcale potrzebne.

 

Dogasają płomienie, znikają podpalający, głos oznajmia koniec spektaklu i...

CZYTAJMY KSIĄŻKI!

Oglądałam, część mi się podobała bardziej, inna mniej, trochę żałowałam że nie zobaczyłam więcej, finał mnie z lekka rozczarował. W interpretacji wspierałam się programem Festiwalu wydanym przez teatr KTO. Czasem brakowało mi określeń, zrozumienia do końca przesłania, no i chciałam żeby ładniej "zabrzmiało" to, co napisałam.