Majówka

Tydzień przed, w trakcie i pod koniec nic tylko majówka i majówka w tv i radiu. Doskonale rozumiem że to fajnie mieć wolne (też miałam), oderwać się od codzienności, zrobić coś innego. Tylko czy to musi być grill i zielona trawka? Taki schemacik, nie dla każdego dostępny, a może chciany? Za którymś razem wkurzyło mnie i wyłączyłam radio. Bo człowiek bombardowany takimi obrazkami zaczyna kombinować jakby tu zrobić coś nadzwyczajnego, innego? Potem dochodzi do wniosku, że mu się nie chce i ma sobie za złe, bo nie wykorzystał czasu.
Zaczęłam w środę spotkaniem na kawce, wczoraj był wypad w rodzinne strony. Z Rodzinką się spotkałam, pyszny obiadek zjadłam i pokazałam wnukowi kawałek mojego rodzinnego miasta.

Stary, zabytkowy cmentarz,

rynek

uregulowany potok płynący przez miasto.

Dzisiaj po porannym spacerze wybrałam się na wystawę do Bunkra Sztuki, gdzie już niejedną, mocno  awangardową wystawę obejrzałam.

Tym razem nie wiem co napisać, bo skomasowanie w jednym miejscu tylu różnych spojrzeń na rzeczywistość, przemijanie rzeczy, ulotności przekazu, braku bezpośrednich wskazówek. Dostałam do ręki broszurkę, ale trudno jednocześnie czytać i oglądać. Niestety według mnie współczesny przekaz staje się zbyt hermetyczny, potrzebny jest jasno sprecyzowany klucz. To co mnie zafrapowało, nie dało się sfotografować bo to relacja filmowa o operatorce dronów wojskowych, które obserwują ruchy nieprzyjaciela i pomagają w działaniach wojennych. Zestawienie dumy z wykonywania zawodu w bezpiecznej odległości, bez bezpośredniego zagrożenia z efektem obserwacji czyli bezpośredniej interwencji zbrojnej żołnierzy, było dość szokujące.

Właściwie widziałam trzy odrębne wystawy, niestety nie mogłam opisać wszystkiego na bieżąco, a wrażenia są niezwykle ulotne. Była awaria komputera, przerwa w pisaniu i teraz usiłuję przywołać to co czułam, niestety się nie da.

Przedstawione w ramach ekspozycji prace tworzą opowieść o prywatności i osobistych mikrokosmosach młodych artystów. Dzieła funkcjonują jako dzienniki dokumentujące aktywności twórców w świecie rzeczywistym i wirtualnym. Poruszają intymne tematy, stawiając pytania o emocje i więzi łączące z innymi ludźmi bądź z otoczeniem. Niektóre z prac silnie działają na zmysły, wywołując uczucie przyjemności lub stan napięcia. Inne z kolei zgłębiają zagadnienie fizycznej obecności w przestrzeni.

(Fragment ze strony internetowej galerii)

Nawiązując do tego co napisałam wcześniej, tytuły wystaw "Niewyczerpalność", "Obrazowanie niewydzialnego", "Zwierzęta domowe" są tak ulotne jak forma ich przedstawienia. 

Bo jak domyślić się że powyższe obrazy to przetworzenie tego, co widzimy pod powiekami zamykając oczy albo śniąc?

Błądziłam wśród tej przestrzennej instalacji szukając źródła przenikliwego dźwięku, który frapował, wwiercał się w uszy i jestem pewna, że na dłuższą metę byłby nie do zniesienia.

Znalazłam.

To nie obraz, to ekran z powtarzającym się obrazem dziwnego wiru pochłaniającego wszystko.

Te dziwne twory, niby użytkowe inspirowane kreskówką Tom i Jerry, której fragmenty wyświetlane są na ścianie. 

Może i zabawne ale chyba na tym koniec.

Jeszcze jedna instalacja, mnie się skojarzyła z trzepakiem na dawnych podwórkach.

Przewertowałam broszurkę, przebrnęłam przez opis poszczególnych dzieł bo na ekspozycji nie ma nawet nazwiska autorów, a jest ich wielu i doszłam do wniosku, że albo już jestem za stara na wnikanie w głąb młodych wizji, albo są one czytelne dla wąskiego grona twórców. 

Dzieła dawnych, znanych dzisiaj mistrzów też wymagały choćby znajomości mitologii czy żywotów świętych, ale na pewno było to bardziej przystępne.

Rozpoczął się Miesiąc Fotografii pod hasłem "Przestrzeń przepływów, obrazowanie niewidzialnego", poszukam innych wystaw, chociaż trudno raczej robić zdjęcia zdjęciom.