xxxxxxxxxxxxx... To były brzydkie wyrazy ...

Muszę odreagować.
Pogoda daje w kość, od rana potwornie duszno, na niebie gromadzą się ołowiane chmury. A mnie nosiło, nie mogłam usiedzieć na miejscu i wyszłam z domu. Oczywiście lunęło jak wracałam, przemoczyłam buty, część ulewy przeczekałam w sklepie, bo parasol nie dawał schronienia. Myślałam, że mi przeszło, gdzie tam...
Poniosło mnie znowu, bo trochę się przetarło. Powtórka z rozrywki, ciemno, chmurzyska jeszcze czarniejsze, ulewa podobna. Tym razem przemoczona druga para butów, spodnie i podkoszulek.
Szukałam czego nie zgubiłam i tylko straty poniosłam. Psychiczne też.
Przypomniał mi się ostatni, studencki obóz wędrowny w Karkonosze. Doskonale się czułam na poprzednich, paczka była się zgrana, pojechałam bez obaw. Niestety do starej gwardii dołączyły dwie osoby, które miały wpływ na naszego szefa (jego dziewczyna z siostrą)  i już się zrobiło inaczej. Niby fajnie, ale zgrzytało czasem. Byliśmy w Karpaczu, Przesiece, Kowarach, na Śnieżce, Polanie, świątyni Wang i reszty, ani kolejności nie pamiętam. Była natomiast paskudna pogoda. Pod wieczór musieliśmy rozbijać namioty na wyścigi z deszczem, było zimno, którejś nocy złapał przymrozek.

Ten w kapeluszu to nasz Szef

Idziemy na Śnieżkę (chyba)

Przygotowanie posiłku jak zwykle.

Bywało, że część uczestników rezygnowała z wędrówki, jechała do następnego obozu ze całym bagażem (okazją), a my bez obciążenia na piechotę.

Na którymś z biwaków, miejscowy wesołek nieźle nas wystraszył. Było już ciemno, siedzieliśmy wokół ogniska, trochę  zmartwieni, bo znów się zbierało na deszcz. Koledzy wykańczali makaron z wkładką, gdy nagle z krzaków rozległ się strzał, jeden za nim drugi. Zamarliśmy, potem chłopcy się zerwali i pobiegli. Okazało się, że jakiś dureń zaczaił się i straszył. Byliśmy wtedy blisko granicy, więc trochę ich poniosło przy tłumaczeniu niestosowności czynu.

W Przesiece, przy schronisku pozwolono nam skorzystać z prysznica (ciepła woda), potem się okazało, że cieć nas podglądał.

Zakończenie obozu było jak zwykle huczne, niektórym zaszkodziło. 

A we wrześniu wyszłam za mąż, zaczął się ostatni rok i już nie było atmosfery do wędrówek.