Zwierzaki

Towarzyszyły mi od urodzenia. Zawsze w domu plątały się koty i był pies. O trzódce hodowanej przez Babcię nie będę wspominać, bo to należało do niej, ja byłam obserwatorką, noo....czasem z nią pasłam krowę, karmiłam świnkę i kury. Zwłaszcza karmienie małych kurczaczków, to była wielka przyjemność.
Niektóre koty czy psy zapamiętałam szczególnie, stały się stałym elementem rodzinnych wspomnień, opowiadań i anegdot.
PUSZEK pies z opowiadań mojej Mamy. Kiedy wspominała wojnę zawsze opowiadała jak to Niemcy przywędrowali w okolice naszego domu i urządzali łowy na ludzi, których potem gonili do różnych robót.
Mama z dwiema siostrami schowały się w ogrodzie, wśród gąszczu malin, ostatnia z sióstr ukryła się w ogrodzie sąsiadów. Tymczasem pies, którego wtedy mieli, zaczął biegać wzdłuż malinowych zarośli i szczekać jak oszalały. "Nagonka niemiecka" przeczesała zagonek kukurydzy, na głupiego psa nie zwracając uwagi, znaleźli ciotkę ( wróciła nazajutrz) i wynieśli się. Rodzina wylazła z krzaków nie mogąc uwierzyć, że nikt się nie połapał co pokazuje pies.
DIANA duża wilkowata suka, była u nas przez długi czas. Częściowo w budzie na łańcuchu, więcej biegając po podwórku. Była łagodna i przyjazna, pozwalała brać swoje dzieci na kolana i bawić się z nimi. Niestety zaraził ją wścieklizną (ktoś zaniedbał szczepienia) grasujący w okolicy bezpański pies i trzeba było ją uśpić. Mnie nie ominęła seria zastrzyków, bo bawiłam się jej miską, zanim ktokolwiek się zorientował, że może być chora.
LITAN I MUSZKA to psy sąsiadów. Wielki Litan, łagodny, kudłaty, któremu sadzano mnie na grzbiecie i dostojnie, powoli mnie "woził" oraz wrzaskliwa Muszka, ratlerek, ulubienica sąsiadki. Mieszkali za płotem i często tam bywałam.

KOGUT KUBA  ulubieniec mojego Taty. Kiedy Tata wracał z pracy, odbywał się cały rytuał. Jak tylko pojawiał się na podwórku Kuba pędził i łapał dziobem za nogawki spodni. Trzeba było mu dać na ręce trochę ziarna. Potem odstępował i patrzył jak tata wchodzi do domu. Później dostawał jeszcze jakiś przysmak, pozwalał brać się na ręce i głaskać lśniące pióra.

KOTY zawsze w domu były. Chodziły gdzie chciały, Tata nie pozwalał tylko nocować w mieszkaniu. Zimą odbywała się cała zabawa w chowanego. Koty, kiedy już wiedziały, że idą wszyscy spać, w tajemniczy sposób znikały. Trzeba je było wyganiać z pieca, zza łóżka, spod szafy. Nie działa się im krzywda, bo na strychu, zagrzebane w sianie, koło ciepłego komina, wcale nie marzły, a rano nie było śmierdzących niespodzianek, bo były takie, które kuwety nie uznawały.

Szczególnie zapamiętałam kotkę ŻABĘ. Była miłośniczką słodyczy, a równocześnie posłusznym kotkiem. Kiedyś siedziała nad talerzem ciastek, nie ruszając ich, ale pod pyszczkiem zebrała się duża kropla kociej śliny. Którejś nocy nagryzła mi pomadki, nie schowane, tylko zostawione na parapecie.

Czarny kot Śmierdziel (tak go nazwał Tata, bo nie uznawał kuwety i z ogrodu przychodził załatwić się w domu) nauczył się aportować. Przynosił w pyszczku papierową kulkę, żeby mu rzucać.

Koty pojawiały się i znikały, czasem ktoś podrzucił na podwórko jakąś biedę. Tak było ze ZMORĄ, popielatą, wynędzniałą,na krzywych łapkach kociną. Odkarmiona, z grubsza oswojona, zniknęła po jakimś czasie, tak tajemniczo jak się pojawiła.

Kiedyś ofiarowano Mamie szczeniaka boksera, TURUL miał na imię. Przezabawny psiak, niestety trzeba go było oddać, bo Babcia dostawała szału, kiedy rozbawione psisko zawzięcie polowało na kury, a potem zaczęło uciekać do sąsiada. Jego poprzednim właścicielem był mężczyzna i widać uznał, że baba nie może być przewodnikiem stada.

Jeszcze jeden psiak z mojej młodości. Czarny, mały kundelek PAJUS. Wesoły, wierny, zabawny, niestety nie dożył sędziwego wieku. Dopadła go nosówka (wtedy jeszcze szczepienia nie były tak powszechne) i zmiotła biedne zwierzątko w ciągu trzech dni. Zabrała też dwa koty, które zaszyły się w ogrodzie i tam odeszły. Po tym przez jakiś czas nie miałyśmy zwierząt.

Jeszcze będzie cd.