Ulica po raz trzeci i ostatni.

Niedziela.
Mój gość, niestety musi wyjechać o godzinie 15-tej, nie będzie na następnych spektaklach.
Przecież w domu nie będziemy siedzieć, pogoda ładna, ciepło, po śniadaniu poszłyśmy do parku, a tam atrakcje i pyszności.

Nie mogłyśmy sobie odmówić wonnego ciasta ze śliwką i płatkami róż.

Czas mijał szybko na rozmowie i obserwowaniu jak radzą sobie dzieciaki ze wspinaniem po skrzynkach. Każdą następną musiały umocować same, żeby potem spaść i zawisnąć na linie.

Radziły sobie doskonale.

Miłośnicy pojedynków ćwiczyli w cieniu drzew.

Niestety, już czas było się rozstać......

Dalej poszłam już sama, bo mi żal było nie zobaczyć jeszcze  tego, czego nie zdążyłyśmy obejrzeć.

Cirkatomik

francuski teatr, którego celem jest wydobywanie artystycznego potencjału z banalnych przedmiotów codziennego użytku.

Spektakl "P.U.F.: Produkty użyteczne dla festiwalowiczów"

dwóch sprzedawców prezentuje urządzenia przydatne w czasie ogładania spektakli itp.

Zabawne i pomysłowe.

Następny spektakl bardzo mi sie podobał, Grupa Tango Sumo. Ośmiu tancerzy w takt poruszajacej muzyki tworzą jeden organizm, są sugestywni, przejmujacy, niepokoją i fascynują.

Nie potrafię tego opisać, ale patrzyłam urzeczona.

A to dla mojego Gościa. Zostałam specjalnie, żeby zobaczyć chociaż fragment.

Od początku  zwróciłam uwagę na te buty. Było ich dużo, rozstawione na płycie Rynku, w grupach i pojedynczo. To "bohaterowie" spektaklu teatru z Kraju Basków Markeline pt "Andante"

Trójka aktorów i muzyk przemieszcza się wzdłuż ulicy i  zbiera buty, a następnie opowiada ich historię.

"W ten sposób Andante staje się refleksją nad losami zwykłych butów podczas wojen, bądź w sytuacjach, kiedy łamane są podstawowe prawa ludzi. Magia teatru sprawia, ze buty stają się bohaterami historii opowiadających o sprawach ważnych dla kondycji człowieka."

Obejrzałam jedną scenę:

Dwie pary butów i bukiet, widać, że to ceremonia ślubna

Pan Młody szuka obrączki, kiedy nagle w oddali słychać marszową muzykę i ciężki tupot kroków. Zbliża sie coś złowrogiego, przerywa uroczystość

to najeźdźca.

Groźny, ale może uda się przebłagać, przecież to ślub.

Może prezentem? Dwiema parami nowiutkich butów?

Nic z tego, słychać strzały, buty znikają i tylko został bukiet....

To jest wyłącznie moja interpretacja, spektakl obywa się bez słów.

Przyznaję, więcej nie miałam siły i nie chciałam oglądać, z bolącym sercem i nogami wróciłam do domu.

Teraz będę czekać cały rok na 30 ulicę.