Krzeszowice

To był niby planowany, jednak spontaniczny wypad. Nie załatwiłam rano naprawy cieknącego kranu, miałam wolny dzień, pojechałam na dworzec i wsiadłam w pierwszy bus. Wprawdzie miałam w planie sąsiedni klasztor w Czernej, ale już okazało się za późno. Nic tam nie jechało z Krzeszowic, a na spacer w obie strony nie miałam ochoty. Opisywałam wycieczkę w tamte strony w marcu 2014 roku, byłam ciekawa co się zmieniło.
Krzeszowice to miasto położone 25 km na zachód od Krakowa, początki sięgają XIII wieku. Bardziej znane stało się dopiero w XVII i XVIII wieku jako uzdrowisko słynące ze źródeł solankowo - siarczanych.
Status uzdrowiska straciło w 1967 roku.

To zdjęcie rynku było robione 4 lata temu.

To obecnie.

W bocznej uliczce fragmenty starej synagogi.

Malownicza kamieniczka.

Zbiornik wody siarczanej jako kapliczka.

Zdrój główny.

Kościół św Marcina

Piękny park.

Stary pałac Potockich. Później mieszkał w nim generał Józef Chłopicki.

Wśród drzew na najwyższym wzniesieniu parku wybudowano nowy pałac. 

Podczas wojny mieściła się tu letnia rezydencja gubernatora Hansa Franka. 

Byłam w tym pałacu w połowie lat sześćdziesiątych, mieścił się tam wtedy Dom Dziecka. Pamiętam te dzieciaki, miały buzie posmarowane fioletem, jakieś wypryski im leczyli.

Pałac miał w roku 2017 przejść z powrotem na własność rodziny Potockich. Gdy byłam tam 4 lata temu sprawiał przygnębiające wrażenie. Okna zabite płytami paździerzowymi, niszczejące schody, odpadające tynki. Nic się nie zmieniło jest jeszcze gorzej. Pałac zamienia się w ruinę.

Całość nie mieści się w kadrze, a za mną koniec tarasu widokowego,

z którego rozciąga się panorama parku.

Obeszłam jeszcze pałac od tyłu, wszędzie zaniedbana roślinność, murszejące murki, śmieci.

Park jest dobrze utrzymany.

Powędrowałam jeszcze na cmentarz parafialny z neogotycką kaplicą, w której pochowano gen. J. Chłopickiego.

Obeszłam dookoła, znalazłam kilka aniołów.

Zeszłam uliczką między parterowymi domami na tyły kościoła;

usiadłam na ławeczce w rynku koło fontanny, zjadłam drożdżówkę i popatrzyłam na kapiące się gołębie.

Zrobiło się późno, wróciłam do domu.