Odczarowanie

Bywa, że coś się człowieka uczepi, zauroczy, męczy i nie daje spokoju.
Zaczęło się parę lat temu, kiedy zaczęłam wędrować po blogach, zawierać wirtualne znajomości, komentować. Trafiłam na blog z ciekawymi tekstami i zdjęciami, spotykało się tam kilka osób, czasem były ciekawe rozmowy. Przez jakiś czas Autor zabawiał czytelników "Bajankami" bo tak nazwał swoje historyjki. Przedziwne to były teksty o miłości nieszczęśliwej , o spotkaniach tajemniczych, przygodach fantastycznych, nostalgii za minionym czasem, za miejscami ulubionymi w młodości. Wszystko działo się w magicznym Cieszynie. Z mgły i nocnych mroków wyłaniały się postacie Malarza, Cieszyńskiego Uwodziciela, Księgarza, Burmistrza, Skrzypka, Latarnika i tajemniczej Baronowej. Autor wiódł długie rozmowy, wysłuchiwał historii, popijał herbatkę i wino, bardzo mu się podobało to przebywanie w dziwnym, magicznym cieszyńskim świecie.
Bajanki bardzo mi się podobały, działały na wyobraźnię, z czasem zaczęłam do nich rysować ilustracje jako Anonim. Wstydziłam się trochę, bo nigdy na szerszym forum swoich rysunków nie pokazywałam. Teraz mogę się przyznać zwłaszcza, że opowiastki dawno się skończyły, a blog przepadł.

W Cieszynie byłam raz przejazdem, na krótki postój, rysunki robiłam na podstawie zdjęć i kamerki internetowej.

Bajanki się skończyły, pozostał we mnie sentyment do miasta. Od tamtego czasu miałam wielką ochotę pojechać tam i zobaczyć miejsca i opowiastek. Minęło sporo czasu zanim się zdecydowałam, wsiadłam w autobus i wreszcie dotarłam. 

No cóż, jak to zwykle bywa, tamtego Cieszyna nie znalazłam. Powitało mnie śliczne, zalane słońcem miasto, po dotarciu na Rynek doszłam do wniosku, że nie ma sensu szukać czegoś co ktoś opisywał. Odczarowałam Cieszyn i po prostu zwiedzałam miasto.

Fragment dworca, tu rozpoczęłam wędrówkę.

Zaraz na wstępie taka ładna kamienica.

Na Rynek dotarłam bez pytania o drogę, aż się zdziwiłam, że tak łatwo poszło.Ratusz, nie wiem dlaczego tak mi krzywo wyszedł. Zaopatrzyłam się tutaj w plan miasta.

Śliczne kamieniczki w Rynku

Hotel pod Brunatnym Jeleniem

Biblioteka Miejska

Studnia Trzech Braci , według legendy założycieli Cieszyna.

Urocze uliczki.

Cieszyńska Wenecja, do domów prowadzą mostki.

Schodami w stronę ulicy Głębokiej.

Malownicze zakątki.

Pałac myśliwski Habsburgów, oszpecony rusztowaniem.

Rotunda romańska z XI wieku, najstarsza świątynia chrześcijańska w Polsce.

Na Górze Zamkowej są też ruiny Wieży Ostatecznej Obrony z XIII wieku i resztki kuchni zamkowej.

Na Wieżę Piastowską (druga połowa XIV w.) wylazłam po takich schodach.

Warto było dla pięknych widoków,

nawet Równicę było widać.

Wieżę za drzewami, słabo widać, ale tam byłam.

Jeszcze pałac od drugiej strony.

Nie odmówiłam sobie zdjęcia Olzy z mostu łączącego dwie części miasta.

Upał i zmęczenie dały się we znaki, kawa i coś zimnego oraz chwila wytchnienia w uroczej kawiarni-księgarni.

Znów Rynek i figura św. Floriana.

Czas mija, jeszcze dużo do zobaczenia ale upał mnie zmęczył i trzeba jeszcze wrócić do domu.

Boczne ulice też maja swój urok chociaż trochę zaniedbane.

Skończyłam wędrówkę, czas wracać, czuję niedosyt. Jeszcze nie wszystko widziałam, nie wybrałam się na czeską stronę, ale wiem że tu wrócę. Bo jest to miasto do którego się wraca, nawet jeśli tamte bajankowe  zjawy nie chciały mi towarzyszyć. Może trzeba wieczoru i jesiennej mgły, a może lepiej zostawić je w spokoju. 

Niech wędrują swoją drogą w czasach, które dawno minęły. Mnie została teczka rysunków, a może gdzieś się zachowały teksty. I niech tak zostanie.