Za płotem i nie tylko.

Chodzę tą ulicą od lat i zawsze mnie denerwowała niedostępność posesji za brązowym szczelnym płotem. Miałam niejednokrotnie ochotę wspiąć się na murowaną podstawę ogrodzenia i chociaż zajrzeć w gęsto porośnięty ogród. Nie bardzo wypadało i trochę dla mnie za wysoko. Teoretycznie wiedziałam co tam się mieści, ale chciałam zobaczyć!

W ubiegłą sobotę nadarzyła się okazja. Z okazji "Święta Ulicy Włodzimierza Tetmajera"

na bramie posesji pojawiła się kartka, że pracownia artysty będzie dostępna dla zwiedzających przez  dwie godziny. Nie skorzystać z takiej okazji byłoby grzechem, nawet jak się nie lubi festynów.

Nareszcie płot od drugiej strony.

Budynek gospodarczy.

To tutaj mieści się pracownia Włodzimierza Tetmajera. W osobnym budynku skromna sień, duże pomieszczenie z oknem w suficie, malutka sypialnia.

Zgromadzono tu stroje, sztalugi, farby, mnóstwo przedmiotów, nawet karty.  Czułam, że nie będzie wolno robić zdjęć, dlatego nie spytałam czy można. Zdążyłam zrobić trzy, zanim zabroniono.

Piękna szafa, a w niej mnóstwo zdjęć, na szafie piękne lampy, na ścianach dużo obrazów.

Mała sypialnia z ozdobnym dzbanem i miską do mycia, patefon na korbkę, łóżko.  Z sypialni przechodzi się do małego pokoiku z fotelami i wejściem na górę. Zdjęcie tej balustrady zrobiłam legalnie, pozwolono mi.

Oglądałam to wszystko z zachwytem, chciałam zapamiętać jak najwięcej, wzrok gubił się w gąszczu detali,bibelotów, obrazów. 

Wokół domu ogród i sad, dość zaniedbane i zarośnięte.

To właściwy dworek Tetmajera. Nie można go zwiedzać, mieszka w nim wnuczka malarza. Cała posesja należy do potomków rodziny, udostępniają tylko ten niewielki fragment raz do roku.

Klomb przed dworkiem.

W ogrodzie piękne stare drzewa.

Brama od środka.

Po wyjściu trafiłam na moment kiedy na miejsce festynu zajechał z fasonem taki piękny samochód.

Pokręciłam się jeszcze między straganami, zjadłam lody i ruszyłam dalej.

Nie było słońca, niebo szare, ale te "kwiatuszki " ślicznie wyglądały,

głogi już mocno czerwone, jak byłam mała lubiłam jeść te lekko mączyste owocki.

Przyniosłam ze spaceru kilka kasztanów, dwa smaczne jabłka, powykręcany korzeń, który może się przyda na stroik jesienny. Kasztany świeżo wyjęte z kolczastej skorupy, jedwabiście chłodne w dotyku. Lubię je nosić w kieszeni .