Miało być inaczej...

Czekałam na Juwenalia, chciałam zrobić kilka zdjęć kolorowym przebierańcom, tymczasem chyba się to nie uda. Pogoda nie dopisała, leje od południa i zimno. Może jeszcze jutro coś się zmieni.
Tymczasem w taki wieczór tylko można powspominać. Zawsze się na Juwenalia czekało, można było się nieźle zabawić i zgorszyć co poniektórych bogobojnych mieszczan.
Miałam paczkę znajomych, którzy jak ja, lubili się przebierać. Przyjaciółka miała dojścia w tarnowskim teatrze, w Krakowie też była wypożyczalnia strojów z teatralnego demobilu, można było za parę groszy coś wybrać. Potem rajd po klubach i zabawa do białego rana. Kilka godzin snu i dalej. Wieczorem, szło się na dworzec kolejowy na piwo, jeździło za darmo tramwajami, zaglądało do kawiarni "Antyczna" i przysiadało do stałych bywalców. Miałam kolegę, który genialnie prawił komplementy starszym paniom. Narobiło się szumu i znikało. Ostatniego dnia był korowód, pamiętam jak towarzystwo jechało na ciężarówkach, któregoś roku na dachu szoferki klęczał chłopak przebrany za egipskiego kapłana (nawet głowę ogolił). Było to chyba po drugim roku, jak wyszłam z domu w piątek, wróciłam w niedzielę. Już mnie gospodyni chciała szukać.
Mam wrażenie, że więcej wtedy było spontanicznej zabawy, mniej pijaństwa i więcej fantazji. Może się mylę, ale w mieście już nie ma tej atmosfery. Znalazłam tylko jedno zdjęcie z tamtych czasów.

Kwiecień i maj to także okres rajdów. Chodziło się czasem nawet na dwa, najfajniejsze były międzyuczelniane. Przystojni chłopcy na nie chodzili. Byłam wtedy bez "przydziału", J. puścił mnie kantem po pierwszym roku, dla dziewczyny, która miała tak samo na imię. Kumple się z niego śmiali, że przynajmniej nie musi się bać pomyłki. Byliśmy wtedy na wspólnym rajdzie, z noclegiem na Skrzycznem. Miałam satysfakcję: musiał nieść dwa plecaki, wieczorem przy naszym stole było najweselej, a jego dziewczyna siedziała naburmuszona  i zabrała go wcześniej z wieczornej posiadówki w schronisku.

Nie pamiętam gdzie to było, ale to paczka z mojego roku.

A to ja w Krynicy.

Nie zawsze nocowało się w schroniskach, czasem u gospodarza, pamiętam jak nas ugościli kiedyś w pięknej bielonej izbie, z drewnianymi łóżkami i pod pierzyną. Pół nocy nie spałam, tak mi było gorąco. Po zakończonym rajdzie wracało się zatłoczonym pociągiem i już trzeba było myśleć o zbliżającej się sesji.

Ale jeszcze wcześniej o Juwenaliach.

Ps. Może się to wydać dziwne, ale przez te dwa lata (drugi i trzeci rok) kiedy byłam "wolnym strzelcem" bawiłam się najlepiej. A może dlatego, że najczęściej podobałam się tym, którzy mnie się nie podobali i to ja mogłam rozdawać karty. A potem wpadłam we własne sidła, ale o tym już nie będę pisać.