"Kobieta w polu widzenia"

Myślałam i myślałam nad tytułem, już mi się wydawało, że jakiś będzie dobry i kończy się na tym że wstawiam tytuł wystawy.
Jest okazja, by obejrzeć w Krakowie zestawionych dwóch wielkich artystów, bo to nie byle kto, Rodin i Dunikowski. Wystawa jest tematyczna, obejmuje rzeźby przedstawiające kobiety, niewatpliwą fascynację obu artystów kobiecą urodą, pięknem ciała, osobowoscią.
Wprawdzie przewijające się przez życie panów kobiety nie były szczęśliwe, chociaż utalentowane, nie mogły w pełni rozwinąć swojej sztuki, to jednak pozostały w dziełach obu rzeżbiarzy.
Wystawę otwierają dwie głowy  artystów wyrzeźbione przez kobiety.

Xawery Dunikowski rzeźba Sary Lipskiej

Rodin, rzeźba Camille Claudel

 Potem juz można porównywać, oglądać, podziwiać. Widać początkową fascynację sztuką Rodina u Dunikowskiego, potem rzeźby już bardziej się różnią spojrzeniem artystów na kobietę.

"Ewa" Dunikowskiego i 

"Ewa" Rodina.

Podobały mi się te trzy "Kobiety brzemienne" Dunikowskiego.

Rodin "Adam i Ewa"

Rodin, "Danaida" 

Głowa Sary Dunikowskiego.

Obejrzałam wystawę z przyjemnością, bardziej do mnie przemawia Rodin, może dlatego, że jego kobiety są bardziej delikatnę....nie wiem, nie umiem pisać o odczuciach ładnie i naukowo.

Na koniec autoportrety samych artystów ze znamiennym tytułem towarzyszącym ekspozycji "Ja,

  Narcyz".

Niestety Rodina przedstawionego w dostojnej pozie akademika nie dało się sfotografować, Dunikowski namalował siebie tak:

Dostojnie i z samouwielbieniem.

Na zakończenie tytuł recenzji wystawy, pióra Magdy Huzarskiej-Szumiec:

"Oni krzywdzili kobiety, ale tak pięknie je rzeźbili"