Nie przestałam

szukać, zaglądać, tylko robię to już rzadziej, nie zawsze mam aparat i czasem mam wrażenie, że już o tym pisałam. Zdarza się też, że pamięć szwankuje i nie wiem co już uwieczniłam, a czasem, wstyd przyznać, zwyczajnie mi się nie chce. Teraz będzie jeszcze trudniej, palce marzną, na zimnie bateria szybciej sie wyczerpuje, bramy pozamykane bo ciepło ucieka.
Wczoraj przed obskurną, odrapaną bramą zaczepił mnie jakiś obwieś, żeby mu kupić jedzenie. Odmówiłam, trzasnęłam zdjęcie i uciekłam.

Miałam ochotę zajrzeć na podwórko, ale zwyczajnie poczułam się nieswojo i stchórzyłam.

Nad sąsiednią bramą znalazłam sarmackie głowy.

Wiał wiatr, łzawiły mi oczy, pod pachą trzymałam teczkę, torebka i aparat, nie było mi poręcznie, a na chodniku ciasno.

Tu nie było ozdoby tylko piękny balkon. W ten rejon jeszcze muszę się kiedyś wybrać, bo kamienic ładnych dużo, może coś jeszcze znajdę.

Zastanawiam się kto wydał zezwolenie na taki koszmarek? Kamienica i tak wysoka, po co jeszcze coś takiego? Mam wrażenie, że  prywatyzacja wyrządziła wiele szkód.  Z drugiej strony część budynków zyskała.

Spacer z wnuczką, na szczęście miałam aparat i upolowałam smoka,

indora

dziwną postać,

lwa ze zdobyczą.

Wyjrzało słońce,  może uda się przezwyciężyć lenistwo i wybrać na Salwator i spacer. Futrzakom też trzeba kupić jedzenie, wygnać z głowy nieładne myśli, roztrzygnąć dylemat, czy ubrać czapkę, czy jeszcze nie.

Na zakończenie mam prośbę do znających się na roślinkach:

Jak się nazywa ten kwiatek?

W ubiegłym roku polecono mi go na balkon. Rósł pięknie, przezimował na klatce schodowej, a w tym roku rozrósł do takich rozmiarów, że przewracał doniczkę i musiałam przyciąć, zakwitł także.

Chciałam kupić jeszcze jeden dla córki, ale zapomniałam jak się nazywa.

Teraz się zbieram.