Tragiczny koniec chusteczki i siekiera.

Miała wnuczka śliczną, bawełnianą chusteczkę w kwiatki. Bardzo ją lubiła i nosiła chętnie w przeciwieństwie do szaliczków. Niestety ja do owej chusteczki miałam wyjątkowego pecha. Kiedyś na spacerze w lesie chusteczka się odwiązała i wypadła nie wadomo kiedy, zorientowałam się dopiero w domu. Cóż było robić, trzeba jeszcze raz przebiec trasę, na szczęście się znalazła. Plusem zdarzenia było spalenie kilku kalorii. Jeszcze kilka razy się odwiążała co zostało zauważone w porę.
Natomiast w ubiegłą środę nastapiło tragiczne wydarzenie. Wysiadłam z wnuczką z tramwaju, przeszłam na drugą stronę torowiska, kiedy zauważyłam gwałtowne machanie sprzedawczyni z jarzyniaka. Pokazywała coś za moimi plecami, ale nie bardzo wiedziałam o co chodzi. Kiedy odwróciłam się po raz drugi zauważyłam że szynach tramwajowych leży chusteczka.....Niestety nie zdążyłam jej zabrać. Stałyśmy z wnuczką jak wmurowane, patrząc bezsilnie na wielkie cielsko tramwaju przetaczające się po chusteczce, w pewnym momencie owijając ją wokół koła. Wreszcie tramwaj przejechał, na torze została sponiewierana szmatka w kwiatki.

Zabrałyśmy ją ze sobą, ale  małej smutno było i widziałam , że dzielnie walczy z łzami.

Na szczęście w domu kawałek czekoladki rozproszył zły humor, a babcia kupiła nową chusteczkę w motylki.

Co ma do tego siekiera? Nic, bo o siekierze jest inna historyjka. Zawsze mam kłopot z prezentem dla zięcia i nie tylko ja. Nie ma zachcianek, ile razy można kupować książki, których potem nie zdąży przeczytać, bielizny nie wypada. ciuchy na ogół kupuje sobie sam.

Wymyśliłam rękawice robocze, bo przy remoncie wiejskiego domu na pewno się przydadzą, tymczasem zięć dał głos i wymyślił....prosi Mikołaja o....siekierę!

Nawet nazwę firmy podał. Bardzo się ucieszyłam i natychmiast postanowiłam zamówienie zrealizować.

Do Castoramy nie mam daleko, podjechałam 3 przystanki autobusem bo nie chciało mi się iść na piechotę po ciemku i poszukałam działu z odpowiednim sprzętem. Popatrzyłam, a tam siekier kilka rodzajów i rozmiarów, postanowiłam przyjrzeć się z bliska. Wisiały dość wysoko, ale udało się sięgnąć, złapałam za największą, przekręciłam, wysunęłam z uchwytu i....jak nie łomotnie! Okazało się draństwo tak ciężkie, że nie utrzymałam i walnęłam o półkę niżej gdzie leżały drewniane styliska do zwyczajnych siekier. Okazało się, że ta arystokratka sporo waży. Dobrze, że nie zlecial się personel.  Na dalsze oględziny już poprosiłam o pomoc, pan wybrał mi mniejszą z bonusem w postaci nożyczek, dokupiłam jeszcze rękawice, portfel przy kasie schudł mocno, ale podzielimy sie kosztami z córką.

Wzięłam siekierę pod pachę i powędrowałam jeszcze do pobliskiej galerii zobaczyć jak wygląda czarny piątek, Ludzi nawet niewiele, a przeceny takie sobie 20%, pozimowe bywaja większe. Przeszłam sobie przez galerię, siekierą nie wymachiwałam bo jednak lekka nie jest, widziałam kilka męskich spojrzeń, ale najwidoczniej oceniali sprzęt nie mnie. Niestety na mój urok osobisty już nie mam co liczyć, muszę pomagać sobie siekierą.