Zzzzziiimno!

Takich mrozów dawno nie było, chyba się odzwyczaiłam. Skuszona pięknym słonkiem wyszłam mimo -10 stopni, na spacer. Krótki był, bo mimo ciepłej kurtki, swetra i rajtek pod spodniami (zgroza, nienawidzę) poczułam jak mróz szczypie policzki, oczy łzawiły, wróciłam i dzisiaj już nie wyjdę.

Tej parce też zimno

Powspominam sobie piękne wakacje.
 Minęło tyle lat i chyba już mogę pisać bez żalu, wdzięczna losowi, że były. Pierwsze i ostatnie takie wakacje. Pierwsze, bo wcześniej nie było nas na takie stać i nie było możliwości, a ostatnie bo następne były tylko krajowe i już z piętnem choroby.
Przygotowania były trochę jednostronne, lubił mi robić niespodzianki. To był wyjazd na 10 dni z pobytem jednodniowym w Wiedniu i dalej do Słowenii. Nie nad morze, ale w okolice pięknego jeziora Bohinj, w pobliżu Alp Julijskich bo kochał góry.
Droga była daleka ale piękna, dla mnie, przyznaję nowe wrażenia, bo nigdy nie wyjeżdżaliśmy poza demoludy, wygodnie, we dwójkę.
Miejscowość malownicza, wygodne lokum, a widok z okien piękny.

Dom, w którym mieszkaliśmy.

Ganeczek opleciony winoroślą.

Widok z okna.

Jezioro, które prawie obeszliśmy dookoła.

W pobliżu góry i masyw Triglav.

Och, jak mnie ciągnęło na wędrówkę, ale nie byliśmy przygotowani i trasy tam wyrypiaste dwu i trzydniowe.

Przez jeden dzień padało i akurat wtedy byliśmy w Lubljanie, malowniczej stolicy Słowenii.

Była też Planica.

Jeden dzień nad morzem to mało, chociaż wybrzeże niewielkie, ale za to śliczne.

Umoczyłam stopę w Adriatyku.

Zamek Bled niedaleko naszej miejscowości,

urocze wioski i dobre drogi.

Takich pochmurnych dni było mało.

(daty na zdjęciach są źle ustawione, nieprawdziwe)

Zaraz mi się cieplej zrobiło,  tymczasem za oknem słońce zaszło i temperatura spada.

Wtedy niejeden raz miałam ochotę zawołać: trwaj chwilo....