Cień...

Miało być o dzisiejszej wycieczce, ale nie była zbyt udana, a że ostatnio najchętniej szukam cienia to pomysł przyszedł sam.
Cień – obszar, do którego nie dociera światło bezpośrednio ze źródła światła na skutek obecności przeszkody ustawionej na drodze promieni świetlnych. 
(Wikipedia)

Tyle definicja ale wyraz w zależności od kontekstu ma wiele znaczeń, znalazłam też wiersze Szymborskiej i Kerna, jakże różne, a o tym samym.

"Mój cień jak błazen za królową.

Kiedy królowa z krzesła wstanie,

błazen nastroszy się na ścianie

i stuknie w sufit głupią głową."
W, Szymborska "Cień"

CIEŃ

L.J. Kern Ten mój cień, śmieszny cień Chodzi za mną cały dzień. Robi wszystko to co ja Ja gram w piłkę, on też gra Ja na schody, on na schody Ja jem lody, on je lody Ja przez płot, on przez płot Gotów jest do różnych psot.

Będę twoim cieniem, chodzisz za mną jak cień, boi się własnego cienia, zostajesz w moim cieniu.....

Jak się bliżej przyjrzeć to mają swój urok, mimo kolorów lata one czarno szare, ulotne, zmieniające się, drgające pod wpływem wiatru.

Motyw jak z Wyspiańskiego,

Pień drzewa ubrany w koronkę cieni,

cień aniołka na ścianie,

kocie marzenie o ptaku za oknem,

mostek na trawie, 

cienie złudzeń o wiecznej miłości,

możesz swobodnie chodzić po płocie,

sforsować bramę.

Cienie, wielbicieli spektaklu,

kunsztu kowala,

kosz też nie gorszy,

rower przebity słupkiem,

scenka rodzinna,

monumentalnie,

cień, szkoda, że nie driady.

Nie wyczerpałam wszystkich możliwości przyłapania cienia, pisać o cieniach ludzkiej natury nie będę, chociaż parę tekstów na ten temat znalazłam, ale filozofia nigdy nie była moją mocną stroną.

Na razie dominującą zaletą cienia jest ochrona przed upałem, nawet najmłodsze dziecię w rodzinie nauczyło się mówić "cień".