Dobczyce

Małe miasteczko na Rabą, ładnie położone, po drodze widziałyśmy kilka ładnych domów, po odpoczynku, kawce i ciachu wskazany jest spacer.
Zaczynamy od ryneczku i przelotowej ulicy. Nie będzie tu historii, ani opisu szczegółów architektonicznych, nie jestem znawcą ani historykiem. Znalazłyśmy kilka ładnych domów.

Kościół, trzeba było chociaż podejść bliżej,

kamieniczki, ale my idziemy dalej.

Po drodze dom z uroczą werandą, którego nie mogłam sfotografować w całości bo przysłaniały słupy, reklamy i ozdabiał wielki, niebieski kosz na śmieci.

Wzdłuż ulicy domy, tym razem nie wypadało zaglądać na podwórka.

Ach, jak nam się podobał ten dom, zwłaszcza środkowa weranda.

Z drugiej strony ulicy też domki, mniej lub bardziej zadbane,

widać, że nie nowe, ciekawe detale, spatynowane czasem drewno.

Znów weranda i

kolorek widoczny z daleka.

Skręcamy w pierwszą lepszą boczną uliczkę. Też jest co oglądać.

Koronkowe wykończenie ściany szczytowej,

 różowiutki domek, który miał z boku gołębnik. 

Bryła tego domu wzbudziła nasz zachwyt i żal nad jego stanem.

Zniszczony i zaniedbany, a obok takie nowe bez polotu.

Ten miał ciekawe framugi okien i drzwi, niby zwykły dom, a jednak coś w nim było.

Powinno się zakazać oszpecania płotu przy takim domu. Reklamy tam są wszędzie, paskudne na dodatek.

Z daleka tego nie widać, ale każda deska jest starannie wykończona,

narożnik też.

Tutaj miałam kłopot, bo przed domem znak, na  balkonie talerz i samochody mi przeszkadzały, nie mogłam stanąć na jezdni.

Zakończyłyśmy wędrówkę znów na ryneczku, przed takim ładnym domem.

O spotkanych czterołapych, puchatych mieszkańcach napiszę osobno.