Na zakończenie.

Dzisiaj minął tydzień od naszej wycieczki. Czas zakończyć relację, zwłaszcza że temat na listopadową szarugę odpowiedni. Kiedy za oknem buro, mokro i wietrznie miłym wspomnieniem będą spotkane po drodze....koty.
Jak się zejdą dwie wielbicielki tych zwierzaków, zawsze jakiegoś wypatrzą.

Kiedy ja patrzyłam w prawo, wypatrując w krzakach burasa, który śmignął przez drogę. moja towarzyszka wypatrzyła po lewej rudego przystojniaka.

Najwyraźniej pozował, nie uciekł mimo że byłyśmy prawie blisko.

Czarno-białe cudo siedziało koło remontowanego domu.

Oglądanie domów nie przeszkodziło nam w zachwyceniu się tym grubaskiem po drugiej stronie ulicy. Kicia okazała się towarzyska, przybiegła do nas, łasiła się, wkładała nosek w obiektyw i zaprezentowała oryginalne,,,skarpetki.

Kiedy odchodziłyśmy patrzyła z lekkim wyrzutem, widocznie bliska znajomość była zbyt krótka.

Trochę podobny, ale nie zwrócił na nas uwagi i szybko się zmył.

Pojechałyśmy w Basine okolice, szkoda, że zachmurzyło się i zmierzchało bo pięknie tam jest.

Odwiedziłyśmy mały cmentarzyk,

graniczący z lasem, gdzie wśród liści tylko niepozorne wzgórki wskazują, położenie starych, zapomnianych mogiłek.

Zostałam zaproszona do pięknego domu w wielkim ogrodzie i mogłam zobaczyć 

koty "zewnętrzne", które przychodzą zjeść i ogrzać się.

W domu powitał nas kotek Błyskotek,

trochę nieufna Muszelka

i Niagarka, właścicielka najpiękniejszych wąsów.

Potem był wygodny fotel, światło świec, wonna herbata, pyszne ciasteczka i mruczenie kota na kolanach. 

Jakiś brzydki listopad? Zapomniałam.