Egri var

Lubię stare ruiny, zamki, różne zabytkowe budowle. Dlatego też chętnie wybrałam się na egerski zamek, zwłaszcza, że jego mury pięknie wyglądały w zachodzącym słońcu.

Wjeżdżając do Egeru od którejkolwiek strony od razu rzuca się w oczy ogromna twierdza, dominująca nad cała okolicą. Jej wysokie na kilkadziesiąt metrów mury, będące niegdyś główną bronią, przeciw tureckim  inwazjom, spotęgowane są jeszcze położeniem na wysokim, stromym wzgórzu.

 Kazał go wznieść w 1248 roku władca Węgier, Béla IV, przerażony możliwością powtórzenia się scenariusza z 1241r., gdy wroga armia doszczętnie zniszczyła bezbronne miasto i w pień wycięła prawie wszystkich jego mieszkańców.
W 1552 roku pod mury Egeru podeszła ogromna armia turecka sułtana Sulejmana Wspaniałego licząca 150 tys. żołnierzy. Naprzeciwko niej na murach stanęło do obrony twierdzy 2 tysiące obrońców, w tym także kobiety, które schroniły się w fortecy przed naciągającą nawalą turecką. Według innych źródeł proporcje były inne – 100 tys. Turków przeciwko 4 tys. Węgrów – tak czy inaczej przewaga atakujących była ogromna, a jednaka po 37 dniach oblężenia armia turecka odeszła a kapitan Dobó został bohaterem narodowym. 

Źródło: wdobrymkierunku.blog.pl/twierdza-winem-slynaca/

Wejście do zamku.

Dawna brama

Najpiękniejsze były widoki z murów.

Duża część to rekonstrukcje.

Pałac biskupi na dziedzińcu. Stanowił część twierdzy. Mieści się w nim muzeum.

Pięknie malowany strop.

Prochownica.

Piec

Piękna skrzynia.

Nie wiadomo jaka część murów jest autentyczna, ale spacer wokół twierdzy

dostarcza pięknych widoków na miasto i zarys budowli, zburzonych przez Austriaków.

W każdym razie warto zobaczyć.