Schodzę pod ziemię

Park Narodowy Aggtelek utworzony w 1985 roku to nie tylko fauna i flora, ale także około 300 różnej wielkości jaskiń. Jaskinie znajdujące się na tych terenach zostały zaliczone przez UNESCO za Dziedzictwo Światowe. Najdłuższa to jaskinia  Baradla , licząca około 25,5 km.
Jaskinia powstała jakieś 1,5- 2 milionów lat temu, przyczynił się do jej powstania podziemny potok.
Wchodzi się przez jeden z naturalnych otworów z przewodnikiem i po ściśle określonej trasie.

Za ludźmi jest wejście do jaskini.

Zejście w dół,

jeszcze głębiej.

Po drodze wielka rozmaitość nacieków i skalnych tworów.

Odbicia w wodzie jeszcze potęgują wrażenie.

Stropy chwilami niemalże koronkowe.

Schodzimy coraz niżej, po drodze jest co podziwiać.

Sala Koncertowa, tu grubość stropu nad głową ma około 90 metrów.

Sala ma świetną akustykę,

odbywają się tu koncerty. Też wysłuchaliśmy pięknego utworu, tylko zapomniałam co to było, bo nie słuchałam uważnie. Byłam zajęta robieniem zdjęć.

Ilość i ogrom stalaktytów i stalagmitów zadziwia. Podobno dawniej dużo mniejszych zniszczyli turyści zabierając na pamiątkę.

Na koniec, już niedaleko wyjścia mieszkaniec jaskini - nietoperz.

Niestety oświetlenie było kiepski i co chwilę mi ktoś zasłaniał. Akurat zawsze koło mnie szedł prawie dwumetrowy dryblas, nawet chyba nie zauważył z wysokości, że mu sie pod nogami plączę i usiłuję zrobić zdjęcie. 

Wychodziłam, czując niedosyt, jeszcze bym pooglądała i weszła głębiej.