Pierwsze wrażenia

Żeby wrócić trzeba wyjechać. Podróż zaczęła się niezbyt fortunnie w deszczu i przez zablokowane maratonem miasto. Potem deszcz został w tyle i zajęliśmy się obserwowaniem drogi. Muzyczka grała, jako że Rodzinka słuchać lubi, więc tuż za granicą porzuciłam lekturę i usiłowałam coś zarejestrować przez okno samochodu.

Trochę szaro i chmury,

ale zielono i coraz jaśniej.

Pola rzepaku rozjaśniają krajobraz.

Zainteresowały nas te dziwne skały, nie wiadomo, czy to naturalne, czy zmienione przez ludzką działalność, były zbyt daleko.

Jesteśmy na miejscu, będziemy tu mieszkać,

spać, jeść śniadanka, omawiać miniony dzień i planować następny.

Jeszcze młoda godzina i słońce świeci, czas na rekonesans. Ulica w stronę centrum,

po drodze piękny park.

Jutro tam pójdziemy,

na zamek górujący nad miastem,

zajrzymy też do tego kościoła.

Trafiliśmy na coś w rodzaju festynu, były budki z jedzeniem, zjedliśmy kolację,

posłuchali muzyki i napili wina.

Powoli zapadał zmrok, zapłonęły lampiony, wróciliśmy na kwaterę, odpocząć po podróży.