Przenosimy się na Stradom

Zaczynam powoli wpadać w nałóg. Idę ulicą i wypatruję gdzie by tu zajrzeć, szukam otwartych bram, aparat trzymam już nie w torebce, a w kieszeni. W takich wypadkach cenię jego rozmiary i zapominam o mankamentach.
To było pod koniec kwietnia. Wysiadłam z tramwaju pod Wawelem i ruszyłam w stronę Kazimierza. Jest na tej ulicy dużo starych, niewysokich kamienic, kiedyś zapuszczonych i zaniedbanych, bez łazienek, z ubikacjami na korytarzu, podwórkami i oficynami. Teraz jedne odzyskują nowa postać, są remontowane, inne zaniedbane niszczeją.
Tutaj można wejść,bo na piętrze mieszczą się jakieś biura. Piękne, drewniane schody

i ładnie odnowiona brama

prowadząca na schludne podwórko i oficynę z balkonami.

Następna też odnowiona, nawet miałam gdzieś ulotkę o mieszczącym się tam Centrum, ale nie mogę jej znaleźć. Faktów i danych nie będzie, bo nie pamiętam dokładnie co przeczytałam.

Na podwórku mieści się sympatyczna knajpka,

mnie zainteresowała jeszcze jedna brama w głębi. Podeszłam, okazało się, że nie zamknięta, no to weszłam dalej. Ponieważ rozglądałam się przy tym, szłam powoli, nagle wylazł, nie wiem skąd, jakiś facet i groźne pytał kogo szukam.

Dał sobie wytłumaczyć co robię na jego terenie

i mogłam zrobić zdjęcie następnego podwórka. Dalej się przejść nie dało, był tam mini ogródek, jakieś komórki i tyły kamienic.

Brama od drugiej strony.

Szukałam tego miejsca. Tutaj za moich studenckich czasów mieściło się kino "Warszawa". Dzisiaj miejsce i otoczenie prawie nie do poznania.

Reklama jakiegoś klubu i oryginalny stolik.

Za plecami taki widok. Remont w pełni, kiedyś będzie tu bardzo ładnie. 

Jeszcze jedno ładnie zagospodarowane podwórko

za bramą w głębi było to.

Wypatrzyłam  ładną klatkę schodową, bo ktoś nie domknął drzwi.

Wielu zdjęć nie mogłam zrobić porządnie. Całość zasłaniały samochody, brzydkie przybudówki, kosze na śmieci, a prawdziwym wyzwaniem jest omijanie wszelkiej maści reklam i paskudnych szyldów.

Przerwa, czy na Dietla?