Jeszcze trochę...

Rozmemłana się czuję, coś mi umyka, katar chyba uczuleniowy (nie wiem na co) się przyplątał, rura w łazience się zatkała, słowem powód do narzekania jest. Tylko że narzekanie kataru nie przerwie i rury nie przetka, to sobie napiszę jeszcze o podwórkach i bramach.
Zawędrowałam kiedyś znów na Kazimierz i Starowiślną, nie oparłam się pokusie żeby nie zajrzeć tu i tam.
Zauważyłam powtarzalność niektórych rozwiązań i układów kamienic, ale mimo wszystko każda z nich jest indywidualnością. Niby tak samo: brama, podwórko, oficyna, balkony, a jednak za każdym razem coś innego.
Zapraszam na spacer.
Taka piękna brama, szkoda że zaniedbana.

W środku też ładna, nóż się w kieszeni otwiera na widok bazgrołów.

Podwórko z obowiązkowym kasztanowcem,

Widać, że są tacy, którym zależy żeby jakoś otoczenie i wejście do mieszkań wyglądało.

Ta brama była zamknięta,

ale jak spojrzałam pod nogi, zobaczyłam to. Nie było żadnej tabliczki na bramie (może przegapiłam), wnętrze wyglądało  na jakąś pracownię, w środku nie było nikogo. Nie doczytałam kim jest pan na zdjęciu.

Obłażące tynki z jednej strony, część schludniejsza trochę w głębi

i te śliczne zabudowane balkony.

Kolorowe szybki w bramie wewnętrznej, a za nimi

zieleń. Ładny ogród,

balkony oplecione pnączem,

malownicze schody, wąskie, drewniane, trochę tajemnicze.

Element zdobiący bramę,

i następne podwórko odsłaniające oficynę sąsiedniej kamienicy.

Ładne okna klatki schodowej, ozdobne balkony. Gdyby to wyremontować byłoby pięknie.

Spacer był krótki, zostawił niedosyt i świadomość, że dużo jeszcze można by zobaczyć gdyby nie brak dostępu.