Jak zostałam agentką 007

Opisywałam niedawno imprezę urodzinową mojego Zięcia. Tak się składa, że moje okrągłe też wypadają we wrześniu. Rodzinka i Przyjaciele złożyli życzenia w stosownym dniu, a córki oznajmiły, że mam nie robić obiadu tylko oni zapraszają mnie kilka dni później. Ucieszyłam się, nie powiem, było tak w ubiegłym roku i bardzo mi się podobało. Cieszyłam się na pogaduszki z rodzinką.
Zastanowiło mnie tylko czemu się uparli dowieźć mnie na miejsce i nie mówią gdzie, w ogóle jakoś mało na ten temat mówią. W niedzielne przedpołudnie jeszcze się wybrałam na paradę taboru MPK z okazji 140 lat komunikacji miejskiej, później córka mnie zgarnęła z domu i pojechaliśmy na Kazimierz.
Zaprowadzili do lokalu o bardzo znaczącej nazwie i wtedy zobaczyłam: długi stół  na większą ilość miejsc niż liczy moja rodzinka. Lekko oszołomiona zobaczyłam prócz rodzinki, także miłych znajomych i moje dwie Przyjaciółki. Zostałam wyściskana, obdarowana po królewsku,

dostałam piękne kwiaty i

usiedliśmy za pięknie zastawionym stołem.

Wysłuchałam pierwszej części opowieści o Wielkiej Konspiracji, kiedy to w tajemnicy zawiadamiano przyjaciółki o terminie spotkania.

Minęło parę chwil, aż tu nagle, podnosząc głowę znad talerza zobaczyłam po przeciwnej jego stronie trzy OSOBY. Moje Kochane autorki blogów i Poetkę, poznane kilka lat temu. Przyjechały z Torunia, Wrocławia i Opola. Szok i niedowierzanie, (do dzisiaj nie mogę się otrząsnąć) bo to była akcja ściśle tajna, bardzo sprawnie przeprowadzona, wymagająca talentów niemal szpiegowskich.

Radości, powitań poznawania się, gwaru i śmiechu było co niemiara.

Na koniec Zięć wniósł tort, a na nim....no czyż to nie wspaniałe? 

Awansowałam na rodzinną agentkę 007!

Tort i kieliszek szampana był zwieńczeniem spotkania.

Wracałam z miłymi Gośćmi, którzy u mnie nocowali i po drodze polowałyśmy na księżyc.

Było jeszcze za wcześnie na zaćmienie, za to w domu aż pojaśniało od kwiatów.

Dziękuję Wszystkim za przybycie, a moim Córkom za pomysłowość i trud włożony w przygotowania.