Wycieczka do Tyńca.

Planowałyśmy to z Barbarą od jakiegoś czasu.
Nareszcie pogoda się wyklarowała, czas na wyjazd do granic miasta. Wprawdzie to blisko, na upartego można na piechotę ale czasu mamy niewiele, bo muszę jeszcze odwiedzić wnuka.
Opactwo Benedyktynów w Tyńcu założone zostało w XI wieku przez Kazimierza Odnowiciela.
Kościół i klasztor z epoki romańskiej przechodził różne koleje losu, niszczony i zamieniany w twierdzę, wielokrotnie odbudowywany, jeszcze nie tak dawno był trochę zaniedbany. Teraz jednak stanowi ciekawy obiekt, chętnie odwiedzany przez pragnących spokoju ludzi.

Parking przy starej, nieczynnej przystani promowej, teraz bywają tu kaczki.

Przy drodze piękna stara chata,

malownicza aleja prowadząca do klasztoru,

ławki, gdzie można usiąść i podziwiać Wisłę.

Brama na dziedziniec,

starannie odnowione stare mury,

zabudowania klasztorne,

kościół,

zabytkowa studnia i

piękne widoki.

Niestety kawiarnia była zamknięta, co przyjęłyśmy z żalem do wiadomości, bo wiał zimny wiatr i miałyśmy ochotę na kawę.

Wstąpiłyśmy za to do sklepu, który ma w ofercie klasztorne i nie tylko przysmaki.

Kotka majestatycznie, nie reagując na nasze kici, kici, obeszła dookoła cały dziedziniec i zniknęła.

Piękna ambona i barokowe wnętrze kościoła.

Trochę szkoda, ale czas wracać.

To drzewo musiała powalić wichura, całe spróchniałe w środku.

A pod blokiem w mieście zakwitły fiołki. Wiosna!

To była piękna wycieczka, niestety trochę zbyt krótka.