Jak meczu nie oglądałam

Upał dokucza już kolejny dzień, po każdym wyjściu z domu muszę się regenerować, zimna herbatka z żurawiny znika w zawrotnym tempie, a mnie się wydaje, że siedzenie w domu to marnowanie dnia.
Kiedyś bez trudu znosiłam upały, potrafiłam się smażyć na słoneczku i chyba pamięć tych czasów wygnała mnie jednak z domu. Pomyliłam godziny i wydawało mi się, że mecz jest o 17-tej, wyszłam z domu o 14. 40 i wtedy do mnie dotarło, ale wracać nie miałam zamiaru.
Cel wyjścia: Jarmark Świętojański na bulwarach wiślanych. Lekki wiaterek, klimtyzowany tramwaj, pyszne lody na Zwierzynieckiej, pod Wawel blisko, da się wytrzymać, chociaż temperatura 38 stopni. Po drodze zajrzałam do knajpianego ogródka, wynik 0:0, można iść spokojnie dalej.
Na bulwarach robi się gorzej, słońce przypieka głowę, do uszu już wdziera się natrętny głos prowadzącego imprezę (na śmierć o tym zapomniałam), liczyłam na mniejsze tłumy ze względu na mecz, ale "stonka" jest wszechobecna.

Dla ochłody kurtyna wodna, w tle widać jak jest sucho.

W cieniu drzew dziewczyny wiją wianki na wieczór,

te już miały gotowe i chętnie pozowały.

Tegoroczny Jarmark poświęcony był czasom królowej Bony. Ten orszak wyruszył ciut za wcześnie i nie mogłam go dogonić od frontu. Potem zniknęłi i wcale się nie dziwię, musiało im być zbyt gorąco w tych strojach.

(Właśnie strzeliliśmy bramkę, prowadzący na chwilę przestał pleść androny i podał komunikat)

W tych karafkach coś było, ale nie dla gawiedzi.

Jednak jakieś osoby z dworu królowej się zaplątały między straganami.

Kawałek chlebka ze słonecznikiem sobie kupiłam i

wreszcie

natrafiłam na coś dla mnie. Koperty, kartki i zakładki z czerpanego papieru, oczywiście kupiłam sobie, bo nawet ceny miały w miarę.

Wróciłam Bernardyńską, Grodzką, Stolarską, zaglądając po drodze do kawiarni i sprawdzając wynik meczu.

Na zewnątrz nikt nie siedział bo nie było telewizora,

rower omdlał od upału, ja już też czułam, że mózg mi się gotuje, nogi bolą, jeszcze tylko Mały Rynek, Rynek, Plac Szczepański (wszędzie zamontowane sceny na wieczorne koncerty) i już wsiadam do tramwaju. Zajęłam się lekturą, ale jak dojechałam, zastanowiła mnie dziwna cisza na osiedlu. Sprawdziłam godzinę, mecz powinien się skończyć. Przegraliśmy?

Popędziłam do domu, włączyłam komputer, a tam dogrywka się kończy, więc w te pędy do telewizora i w ten sposób obejrzałam końcówkę i karne. O ile nerwów mniej. 

Potem sprawdziłam jak się miewa moje balkonowe gumno, czy nie potrzebuje pić, pokroiłam kilogram orzechów na nalewkę, pranie zrobiłam i doszłam do wniosku, że upał mi nie zaszkodził.