Banalnie....

Tak mam zamiar podsumować kończący się rok.
Statystyki nie będzie, bo mi się nie chce liczyć, postanowień żadnych na początek roku nie robiłam, tak więc nie schudłam, nie zadbałam o kondycję, nie dokonałam niczego znaczącego.
Spełnione marzenie przewrotnie pozbawiło mnie kilku złudzeń,  doszło parę rozczarowań, a czy rozumu od tego przybyło śmiem watpić. Minusy dotyczące wydarzeń politycznych są wszystkim znane, nie będę ich tutaj wymieniać.
Plusy za to były dużego kalibru: nowy członek Rodziny, wypad do Wiednia, poznanie w realu sympatycznych znajomych z blogów, wyprawy z Rabarbarą, poczucie przynależności do Kurnika, rysunki do kalendarza. Jak teraz to piszę, to widzę, że nie był to najgorszy rok.
Dzisiaj też postanowiłam się nie dać czającej się ostatnio zbyt często chandrze. Umówiłam się na kawę, oczywiście na Kazimierzu, w sympatycznej księgarni-kawiarni. Zawsze miałam tam ochotę zajrzeć, wreszcie się udało.

Sympatyczne wnętrze i dobra kawa.

Reklama reaktywacji "Przekroju", nie sądzę, aby to miało sens. (Nie reklama, wznowienie pisma)

Po powrocie do domu, żal mi się zrobiło pogody, poszłam na spacer. Jak szybko się wszystko zmienia, na mojej stałej trasie wycięto krzewy dzikich róż, głogi  i inne zarośla, coś mi się zdaje, że moja droga spacerowa zniknie. Wyraźnie wytyczają trakt.

Poszłam odwiedzić swoje drzewo, ono jeszcze mam nadzieję, nie zostanie unicestwione, bo tam budować byłoby trudno.

Bardzo je lubię, stoi sobie samotne i zawsze jest.

Niestety słońce jeszcze zbyt szybko zachodzi, trzeba wracać.

Podobał mi się ten wianek na ścianie domu

pod starą kuźnią zapomniana piłka,

 kłódka też by mogła być symbolem wierności albo przemijającego czasu.

Życzenia noworoczne będą tradycyjnie jutro.