Lisi Jar i Rozewie

Realizujemy plany zwiedzania.
Po pysznym śniadanku i kawce idziemy plażą w kierunku latarni.

Pogoda niezbyt przyjazna, pochmurno, lekki ale chłodny wiatr, mimo to upojeni czystym powietrzem z fantazją pozujemy do zdjęć.

Po kilku kilometrach skręcamy w malowniczy Lisi Jar.

350 metrów drogi wśród starych drzew,

stromych zboczy,

za nami morze,

przed nami wąska ścieżka.

Na końcu jaru, już przy drodze do Władysławowa obelisk z orłem i tablicą upamiętniającą lądowanie w Lisim Jarze króla Zygmunta III Wazy po powrocie ze Szwecji, a był to rok 1594.

Dalej już drogą w kierunku latarni. Najpierw mijamy nowszą, nieczynną 

i oto przed nami właściwa, ta której światło widzieliśmy wczoraj na plaży. Kilka słów o latarniach. Ognie na Rozewiu palono już w XVII wieku. Obok starej latarni dobudowano nową w 1821 roku i do 1910 świeciły obie. Później przebudowano starą, podwyższono, a nowsza przestała działać. 

W latarni mieści się Muzeum Latarnictwa i wspinając się na górę po krętych schodkach można robić przerwy na oglądanie eksponatów.

Na górze trochę ciasno i niestety widok przez szybki  przymglony, ale widać Półwysep Helski i zabudowania Rozewia. (Zdjęcia nie wyszły.)

Po krótkiej odsapce wracamy drogą do domu. Nie ma dużego ruchu, jest cieplej, oglądamy nieczynne pensjonaty. 

Przypomina mi się, przeczytana dawno temu legenda o rozewskiej latarni. 

Pewien bogaty kupiec z Gdańska miał swój statek i woził nim towary żeglując po całym Bałtyku. Po stracie żony zabierał ze sobą córkę, nie chcąc się z nią rozstawać na długie miesiące. Dziewczyna miała piękny głos i nieraz śpiewała załodze. Kupiec wierzył, że przynosi mu szczęście. Niestety kiedyś rozpętała się burza i w pobliżu Rozewia  roztrzaskała i zatopiła statek. Ocalała tylko dziewczyna, którą znaleźli i przygarnęli rybacy z pobliskiej osady. Przez wiele dni paliła na brzegu ognisko wierząc, że może ktoś jeszcze ocalał. Została żoną rybaka  i  potem już zawsze ktoś z jej rodziny dbał o to by wskazywać żeglarzom drogę, paląc światła na przylądku.

Dzisiaj też funkcja latarnika jest przekazywana rodzinnie.

Cd będzie.