"W przestrzeni smoka"

Taki tytuł nosi wystawa  sztuki chińskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego.
Wybrałam się z koleżanką. Zawsze mnie fascynowała sztuka tego starożytnego kraju i ogarniała złość na myśl ile zniszczyła rewolucja. Smok w tytule dla mnie miał dodatkową siłę przyciągającą, bo lubię smoki.
Kolekcja muzeum to około 3000 eksponatów, powstała dzięki darom, a później zakupom. Największym ofiarodawcą był profesor Julian I Nowak, który przekazał swój zbiór ceramiki chińskiej o znacznej wartości historycznej.
Wystawa mnie trochę rozczarowała. Oczekiwałam więcej wyrobów sztuki rękodzielniczej, artystycznych cudeniek, tymczasem najwięcej było ceramiki. Można było prześledzić jak na przestrzeni prawie dwóch tysięcy lat zmieniały się formy i rodzaj zdobienia.

Te najwcześniejsze zachwycają bogactwem szkliwa przy prostocie formy,

Tu już pojawia się charakterystyczny sposób zdobienia kobaltem,

Poszukiwanie nowych kolorów,

aż po już bardziej nam znane w kwiatowe wzory.

Figurki Buddy,

Bardzo stary Duch Ziemi,

Takie pięknie haftowane "plakietki" nosili urzędnicy różnych szczebli do oficjalnych strojów.

Na widok tych bucików, aż kurcz łapał, bo sobie wyobraziłam zdeformowane stopy Chinek.

Te już lepiej wyglądają.

Niezwykle bogato Haftowane ubrania.

W pierwszej chwili myślałam, że to pomyłka i umieszczono tu japońskie malowidło. Uświadomiłam sobie jednak, że to Japończycy zapożyczyli sobie dorobek starszej sztuki chińskiej i stąd podobieństwo.

Wielu eksponatów nie udało się sfotografować  ze względu na złe oświetlenie i zakaz używania a lampy. oraz licznych odbić w szklanych gablotach.

Na koniec brakło mi tam smoków. Tak charakterystyczny motyw zdobniczy, symbol Chin był eksponowany tylko w wijącej się po ścianach i suficie kolorowej, świetlnej projekcji. Wyglądało to świetnie, dodawało uroku i nastroju, ale nie tego oczekiwałam. Chciałam malunków, haftów, figurek i ozdób, bo jak tak "przestrzeń smoka" bez smoka?

Mimo to nie żałuję spędzonego tam czasu.