PRATER

Ten olbrzymi park o obszarze 526 akrów był  w XVI wieku terenem cesarskich łowów.
Oddany został do publicznego użytku w 1766 roku przez Józefa II Habsburga. Obecnie to wesołe miasteczko, jedna z  atrakcji Wiednia. Byłam tu pierwszy raz 9 lat temu w lipcowe gorące popołudnie. Zapamiętałam upał, hałas, kurz i śmieci. Uciekliśmy prędko. W ogóle nie przepadam za takimi miejscami, na sam widok karuzeli robi mi się niedobrze, kolejką górską jechałam dwa razy, jeszcze znieść mogę tunel strachu.
Jednak wnukowi wypadało pokazać, pora roku inna i na niczym nie muszę jechać.

Nad całym parkiem góruje ogromny diabelski młyn z czerwonymi wagonikami. Wzniesiono go specjalnie na wystawę światową w 1897 roku. Został zniszczony podczas II wojny światowej, odbudowany w 1947 roku. Wywozi pasażerów na wysokość 65 metrów, skąd roztacza się piękny widok na miasto.

Zaraz za bramą wita przystojny smok, walce Straussa i

zabytkowa karuzela.

Dzieci poszły się bujać, ja zwiedzać na dole.

Większość  atrakcji nieczynna, nie ma ludzi, cisza, spokój,

tutaj coś się działo, jeździły dzieci  trochę większe, ale na dole było zbyt ciemno, więc zrobiłam zdjęcie dachu.

Dinozaury,

kolorowy labirynt,

dom strachów, bardzo straszny.

Kolorowa kręcioła i

dla głodnych chatka z piernika.

Dzieci oglądały z góry, widać jakie to wielkie.

Wasza przewodniczka z perspektywy diabelskiego młyna.

Reszty nie mieliśmy ochoty zwiedzać, jeszcze w tym dniu spróbowaliśmy pysznych kanapek u Trześniewskiego, Polaka, który założył tu hotel i restaurację.

Po prawej widać kawałek szyldu Hawełki, weszliśmy tam, ale nie było miejsc i zdjęć nie wypadało robić. W latach 60 podobno przesiadywała tutaj wiedeńska awangarda.

To był przedostatni dzień naszego pobytu.