Dla tych co....w ogrodach.

Mój dom rodzinny otaczała zieleń ze wszystkich stron. Z jednej podwórko z bzem, kaliną, różami,
krzak jaśminu, dalej rabatki z kwiatami począwszy od przebiśniegów, przez bratki, tawułki, floksy, maki i piękne ciemnoczerwone piwonie, po jesienne astry i michałki.
Sad z wiekową jabłonią rodząca jabłka jedyne na świecie, śliwy, grusze, agrest, maliny, porzeczki.

Ogród warzywny i poziomki, groszek a to wszystko jeszcze urozmaicone kwiatami, dalie i słoneczniki, ostróżki i cynie, pachnąca maciejka. Ech rozmarzyłam się wspominając, ciągle mi żal, że już nie mogę tam pojechać, posiedzieć na  progu, zjeść jabłko, nazrywać malin i poziomek.

Może dlatego poniosło mnie w sobotę na wystawę ogrodniczą? Na balkonie mało mam miejsca, nie wszystko chce rosnąć, bo w lecie słońce pali niemiłosiernie, działki nie mam, jednak pooglądać zawsze można.

Tyle wspomnień, czas pokazać co widziałam.

Storczyki, te zawsze mogę podziwiać, w domu nie mam bo nie chcą kwitnąć.

Owadożerne okazały się bardzo dekoracyjne,

można było sobie kupić.

Takie kwiaty widziałam po raz pierwszy, na tabliczce było napisane, że to róża pustyni. Te duże miały kilka lat, małe dwa.

W masie wszystkie wyglądały pięknie.

Kto chciał mieć niekłopotliwą kaczkę też mógł sobie kupić.

Kurek nie było. Potem sobie poszłam na piechotę i trochę pobłądziłam w nieznanej dzielnicy.

Minęłam jakieś ruiny,

uliczki z typową dla przedmieść zabudową,

teren budowy,

współczesna, okazała siedziba jakiejś firmy,

wiadukt i już wiem gdzie jestem, pojadę stąd tramwajem do domu.

Następnym razem wezmę na wszelki wypadek plan miasta.