Nocą...

Kiedy nie chce się spać chociaż już późno to cicho do drzwi puka Bajanka

A zatem jesteś – odezwała się Baronowa i zbliżyła się by na powitanie podać dłoń. Mój brat – Cieszyński Uwodziciel – wspominał niezbyt dawno, że czuje iż się zjawisz. Przyznam, że podzielałam jego przeczucia o czym mu powiedziałam. Padł z jego strony nawet komentarz, że wiedział iż i ja to przeczuwam, ale postanowił mi o tym nie mówić. Bał się, że się nie przyznam … wiesz przyjacielu …my Kobiety mamy swoje … - myśli i zachowania nieodgadnione – skończyłem za Baronową. Zaśmiała się perliście. Uwielbiam jej śmiech. Cieszyński Uwodziciel oświadczył, że całkowicie się ze mną zgadza co do myśli i zachowań nieodgadnionych dodając, że już go to nudzi i coraz częściej łapie się na tym, że ma już tego dosyć i gotów jest postawić tezę, że kobiety przez to wiele tracą. Baronowa spojrzała na brata, wykonała niedbały gest prawą dłonią, który powiedział co powiedzieć miał czyli wszystko na ten temat. Cieszyński Uwodziciel spojrzał na mnie i przewrócił oczami po czym sięgnął po egipskiego papierosa.

Przeczuwałam, że się zjawisz. Ilekroć przechodziłam obok ławki miłości widziałam jak na niej siedzisz.

 

Mogło to znaczyć tylko jedno – Tęsknisz za Crown Fields Haus, tęsknisz za Nią, za tamtymi chwilami i nie możesz pogodzić się z upływem czasu. To się nazwa … nostalgia? Chyba tęsknota za niespełnioną miłością - wtrącił Cieszyński Uwodziciel i zaraz dodał : najpiękniejsze co się może mężczyźnie przydarzyć. Baronowa spojrzała z zaciekawieniem na brata, a jej prawa dłoń nie wykonała żadnego gestu. Oznaczać to mogło tylko jedno – zaciekawiła ją wypowiedź Cieszyńskiego Uwodziciela. Mów – rzekła. Droga siostro – zaczął Cieszyński Uwodziciel – to proste: niespełniona miłość daje gwarancję trwania ideału, podtrzymuje marzenia, nadzieję spełnienia, powrót do czasu gdy chodzi się nad ziemią, a upływający czas sprawia, że zastanawiamy się co by było gdyby … . I powiem teraz coś ważnego – zamieniliśmy się wraz z Baronową w słuch. Im więcej czasu upływa od niespełnienia tym bardziej owego spełnienia nie powinniśmy chcieć.

Baronowa spojrzała na brata, a po chwili i na mnie. Było to spojrzenie wymowne. Brat spojrzał na siostrę i na mnie wymownie, ja spojrzałem na brata, znaczy Baronowej brata i na Nią jeszcze wymowniej. Nie musieliśmy nic mówić i czynić żadnych gestów. Wszystko było jasne.

Baronowa zrobiła się nieco smutna, uniosła lekko prawą dłoń i powiedziała do mnie: chodź Przyjacielu, usiądziemy na ławce miłości.